Ας μη απατώνται δια ματαίων ερμηνειών των λόγων του Κυρίου: «ὅπου εἰσί δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» ( Ματθ 18, 20. Ματθ . 18, 19-20).
Διαφθορείς του Ευαγγελίου και ψευδείς ερμηνείς (όντες) παραθέτουν τας τελευταίας λέξεις (των λόγων του Κυρίου) και παρασιωπούν τας πρώτας, ενθυμούμενοι (μόνο) εν τμήμα καί δολίως παραβλέποντες (το λοιπόν). Όπως ούτοι είναι αποκεκομμένοι της Εκκλησίας, ούτως αποχωρίζουν την ουσίαν τμήματος τινός, το οποίον είναι εν. Διότι ο Κύριος, ότε ηθέλησεν όπως παρακινήση ζωηρώς τους μαθητάς Αυτού εις Ομόνοιαν και Ειρήνην, είπε: «Πάλιν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἐάν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν, ἐπί τῆς γῆς περί παντός πράγματος οὗ ἐάν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρά τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν Οὐρανοῖς · οὗ γάρ εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμί ἐν μέσῳ αὐτῶν» ( Ματθ . 18, 19-20), δεικνύων, ότι πλείον δίδεται ιδία ουχί εις το πλήθος αλλ' εις την Ομόνοιαν των προσευχομένων. «Ἐάν», λέγει, «δύο ὑμῶν συμφωνήσουσιν ἐπί τῆς γῆς»· (Ο Κύριος) έθεσε την ομόνοιαν πρώτην. Προέταξε τον σύνδεσμον ειρήνης. Εδίδαξεν ημάς όπως ομονοώμεν σταθερώς και εν πίστει . Αλλά πώς είναι δυνατόν να συμφωνή μετά άλλων εκείνος, ο οποίος δεν συμφωνεί μεθ' ολοκλήρου του σώματος της Εκκλησίας και μετά των ανά πάσαν την γην αδελφών; Πώς δύνανται να είναι συνηγμένοι εν τω ονόματι Χριστού δύο ή τρεις, οι οποίοι είναι αποκεχωρισμένοι του Χριστού και του Ευαγγελίου Αυτού; (Λέγω ταύτα), διότι δεν έχομεν ημείς αποκοπή απ' αυτών αλλά ούτοι αφ' ημών, και εφ' όσον επομένως αι αιρέσεις (και τα) σχίσματα έχουν προέλθει εκ της ιδρύσεως κεχωρισμένων τόπων λατρείας, έχουν εγκαταλείψει την Κεφαλήν και την Πηγήν της Αληθείας. Αλλ ' ο Κύριος ομιλεί περί της Εκκλησίας Αυτού και προς εκείνους οι οποίοι ευρίσκονται εν τη Εκκλησία, λέγων, ότι, εάν ομονοούν, εάν, συμφώνως προς όσα Εκείνος περήγγειλε και είπε, καίτοι όντες δύο ή τρεις μόνον, προσεύχωνται εν ομονοία, θα δύνανται, καίτοι δύο ή τρεις, όπως επιτυγχάνουν παρά της Μεγαλειότητος του Θεού, ό,τι ζητούν.
«Ὅπου εἰσί δύoν ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα ἐκεί», λέγει, «εἰμί ἐν μέσῳ αὐτῶν», δηλ. μετά των απλών και ειρηνοποιών, μετ ' εκείνων, οι οποίοι φοβούνται τον Θεόν και τηρούν τας εντολάς του Θεού.
Μετά των «δύο ἤ τριῶν»(ο Κύριος) είπεν, ότι θα είναι παρών, καθ' ον τρόπον ήτο μετά των τριών νεανιών εις την αγρίαν κάμινον . Επειδή έμενον εν απλότητι και ομονοία εν τω Θεώ, (ο Κύριος) ενεψύχωσεν αυτούς εν μέσω των περικλειουσών (αυτούς) φλογών, δροσίζων αυτούς. Είπεν, επίσης, ότι θα είναι μετά των «δύο ἤ τριῶν» ο Κύριος, ως ήτο μετά των δύο Αποστόλων των κεκλεισμένων εν τω δεσμωτηρίω, διότι ήσαν απλοί και είχον μίαν σκέψιν. Και ο Ίδιος, ότε ελύθησαν τα δεσμά της σκοτεινής φυλακής, έθεσεν αυτούς πάλιν εις τον τόπον της αγοράς, ίνα φέρουν εις το πλήθος τόν λόγον, το οποίον μετά πίστεως εκήρυττον. Όταν λοιπόν εις τας εντολάς αυτού εκφράζηται (σαφώς) και λέγη: «ὅπου εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τόν ἐμόν Ὄνομα, ἐκεῖ εἰμί ἐν μέςῳ αὐτῶν», δεν χωρίζει τούς ἀνθρώπους ἀπό της Εκκλησίας Αυτός, ο Οποίος ίδρυσε και δημιούργησε την Εκκλησίαν, αλλά ελέγχων τους απίστους δια την διαίρεσιν αυτών και συινιστών την ειρήνην δια του Λόγου Αυτού εις τους πιστούς, δεικνύει, ότι είναι παρών μάλλον μετά των δύο ή τριών, οι προσεύχονται εν ομονοία ή μετά των πολλών, οι οποίοι διαφωνούν, και ότι περισσότερα επιτυγχάνονται δια της εν ομονοία προσευχής των ολίγων ή δια της εν διχονοία (γινομένης) αιτήσεως των πολλών.
Κυπριανού Καρθαγένης
Μετάφραση εκ του λατινικού πρωτοτύπου
Κων. Ν. Δρατσέλλα,
Βιβλιοθήκη Λατίνων Εκκλησιαστικών
Βιβλιοθήκη Λατίνων Εκκλησιαστικών
Πατέρων των πρώτων αιώνων,
τ. 1ος, Αθήναι 1968, σελ. 40-41.
τ. 1ος, Αθήναι 1968, σελ. 40-41.