1. Δύο νέοι συζούν, αλλά δεν αποφασίζουν να παντρευτούν στην Εκκλησία. Ως Πνευματικός τι κάνετε;
Είναι αμάρτημα εκ προμελέτης και είναι μεγαλύτερο από την πορνεία. Αυτούς, δεν ημπορούμε να τους μνημονεύουμε στην θεία Λειτουργία και ούτε ημπορούμε να τους διαβάσουμε συγχωρητική ευχή, μέχρις ότου ομολογήσουν την αμαρτία τους και αποφασίσουν να στεφανωθούν στην Εκκλησία.
Μερικοί λέγουν ότι θα στεφανωθούν μελλοντικά, αλλά η κόλαση γέμισε από τέτοιους που έλεγαν τέτοιες καλές δικαιολογίες. Εάν έρχονται για εξομολόγηση και ακόμη δεν έχουν στεφανωθεί, τους λέγω: Κι εγώ σταματώ μέχρις εδώ. Δεν σας λύνω την αμαρτία σας, διότι είναι ανώφελο. Εφ' όσον συνεχίζετε να συζείτε παρανόμως. Θέλω και πάλι να ιδωθούμε, αλλά με ανανεωμένες τις αποφάσεις μας.
2. Μπορούμε να μνημονεύουμε τους αυτόχειρες;
Όχι διότι η ζωή είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα, το οποίο ευρίσκεται μόνο στην διάθεση του Θεού. Αυτοί ακύρωσαν μόνοι τους αυτό το δικαίωμα και συνεπώς δεν μπορούν να σωθούν. Παρ' όλα αυτά όμως βρήκα μία μέθοδο: Να μνημονεύονται οι πλησιέστεροι νεκροί συγγενείς του αυτόχειρας, χωρίς όμως και το δικό του όνομα και στο τέλος να λέγεται: "Και πάντων των κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών ημών...". Εγώ σαν ιερεύς έτσι πράττω και αφήνω στην διαθεσιμότητα του Θεού, τους μη μνημονευθέντες με τ' όνομά τους.
( Ο τρόπος που εφεύρε ο Γέροντας π. Αρσένιος για την έμμεση μνημόνευση ενός αυτόχειρας, χωρίς το όνομά του, είναι άγνωστος στην μακραίωνη εκκλησιαστική μας παράδοση. Στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στο Άγιον Όρος συνιστάται υπό των Πνευματικόν μας η μνημόνευση τους με κομποσχοίνι κατά ιδίαν στο σπίτι υπό των συγγενών του αυτόχειρως και υπό των μοναχών στα κελιά τους. Ποτέ όμως δεν γίνεται μνημόνευση τους στην εκκλησία. Σημείωμα μεταφραστή)
3. Ό άνθρωπος που πέθανε από την συνεχή χρήση οινοπνευματωδών ποτών, θεωρείται αυτόχειρας;
Δεν είναι αυτόχειρας. Συγκαταλέγεται στους εμπαθείς και επιτρέπεται να μνημονεύεται στην θεία Λειτουργία. Επίσης είναι δυνατόν να μνημονεύονται στην θεία Λειτουργία και αυτοί που πέθαναν αστεφάνωτοι, καθώς και όσοι παντρεύτηκαν δύο φορές.
4. Τι κανονικούς περιορισμούς έχει αυτός που κατά τον ύπνο του συνέβη ονείρωξης;
Δεν μπορεί να κοινωνήσει την επόμενη ημέρα, επιτρέπεται όμως να πάρει αντίδωρο και να ασπαστεί τις άγιες εικόνες. Ενώ στο σπίτι του πρέπει να κάνη 49 μετάνοιες και να διάβαση τον 50ον Ψαλμό.
5. Δημιουργείται πρόβλημα όταν ένας ανάδοχος (νουνός) βαπτίζει πολλούς αναδεκτούς;
Πρέπει να βαπτίζει ή μόνον αγόρια ή μόνον κορίτσια, διότι, μέσω του Βαπτίσματος οι βαπτισθέντες δημιουργούν πνευματική συγγένεια μεταξύ τους, σαν πνευματικά παιδιά ενός πνευματικού πατέρα (του αναδόχου). Και ξέρουμε από τους Κανόνες της Εκκλησίας ότι δεν επιτρέπεται ο γάμος μιας κόρης και ενός αγοριού, που είναι αναδεκτοί του ίδιου αναδόχου.
6. Ένας πιστός χριϋτιανός, ενώ κάνει το θέλημα του Θεού, πειράζεται με διάφορους πειρασμούς από ένα άπιστο. Τι θα κάνη;
Θα έχει πειρασμούς και ακόμη μεγαλύτερους, διότι τους επιτρέπει ο Θεός για να τον στεφανώσει.
Κάποιος πατήρ είδε δύο δαίμονες, οι οποίοι πείραζαν μία ολόκληρη πολιτεία, ενώ σε ένα μοναστήρι είδε 2000 και απόρησε. Τι συμβαίνει; Στην πόλη μόνοι τους οι άνθρωποι πειράζονται και προκαλούν τους πειρασμούς και τις αμαρτίες στον εαυτό τους, ενώ στο μοναστήρι, όπου η ζωή είναι πιο αυστηρή πνευματικά, η μάχη με τους δαίμονες είναι υπέρ το μέτρον καθημερινά.
7. Ποια πρέπει να είναι η στάσης μας απέναντι στις αιρέσεις;
Πρώτα απ' όλα πρέπει να ειπούμε όπως και ο Απόστολος Παύλος, ότι δεν πρέπει να συζητούμε μαζί τους. Μόνο σε μια περίπτωση συνομιλούμε, εάν θέλουν να ασπασθούν την Ορθοδοξία. Εάν δεν θέλουν, πρέπει να τους απωθούμαι με επιχειρήματα από την Άγια Γραφή. Εμείς είμεθα πολύ ευχαριστημένοι και έχουμε βαθιά ειρήνη στην καρδιά μας διότι είμεθα ορθόδοξοι.
8. Πώς να συμπεριφερώμεθα ενώπιον μερικών που μας σκανδαλίζουν;
Για τους ιερείς που σκανδαλίζουν τους άλλους ισχύει αυτό που είπε ο Σωτήρ στους Φαρισαίους: "Πάντα ουν όσα αν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε- λέγουσι γαρ και ου ποιούσι". Δηλαδή; Όλα λοιπόν, όσα επί τη βάσει του νόμου θα σας ειπούν αυτοί να τα φυλάττεται, φυλάττεται και πράττετε αυτά. Μη πράττετε όμως σύμφωνα προς τα έργα των και το παράδειγμά των. Διότι λέγουν μεν και διδάσκουν την αλήθεια του νόμου, δεν πράττουν όμως σύμφωνα με αυτήν.
Ό ιερεύς είναι λοιπόν, κι αυτός άνθρωπος και μπορεί να πέσει σε κάποιο παράπτωμα. Εσύ έπιασες να τον κρίνεις και να τον καταδικάζεις μόνο από μια πληροφορία που άκουσες! Υπάρχει δικαστήριο που τον κρίνει και αυτόν και αυτούς, οι οποίοι, εάν δεν φρονηματιστούν, θ' απολογηθούν σκληρά ενώπιον του Θεού, διότι τόλμησαν να βεβηλώσουν το χάρισμα της Ιεροσύνης. Ακόμη και ένα γράμμα της Θείας Λειτουργίας να παραλείψουν, έχουν ανάγκη εξομολογήσεως. Τόσο μεγάλη και φρικτή είναι η διακονία της Ιεροσύνης!
9. Είναι ωφέλιμο να σκεπτώμεθα τον θάνατο;
Να μη σκέπτεστε τον θάνατο αφηρημένα, αλλά με την αίσθηση ότι πεθαίνετε ίσως και την σημερινή ημέρα. Ευρέθηκα στο κεφάλι πολλών ετοιμοθάνατων αδελφών μας και όλοι ήθελαν να ζήσουν έστω ακόμη μία ημέρα. Η σκέψη του θανάτου περιέχει όλη την διδασκαλία της ευτυχισμένης αιωνίου ζωής μας.
10. Πώς αντιμετωπίζετε πρόσωπα που έχουν ψυχολογικά προβλήματα;
Είναι ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα. Με μία τακτική. Τους διαβάζω ευχές για την θεραπεία τους με την θεία βοήθεια. Ακόμη τους μνημονεύω στην Προσκομιδή στην εκκλησία. Μπορούν βεβαίως και να κοινωνούν, αλλά εξαρτάται σε ποιο βαθμό παραφροσύνης ευρίσκονται. Το δυσκολότερο σ' αυτούς είναι ότι δεν αναγνωρίζουν την ψυχική πάθησή τους.
11. Τι συμβουλή δίνετε στους νέους που ετοιμάζονται να νυμφευτούν;
Να νυμφευτούν, αλλά όχι με σκοπό την ικανοποίηση του σαρκικού ενστίκτου ή για συμφέροντα. Να νυμφευτούν με σκοπό να κατακτήσουν με κάθε τρόπο την Βασιλεία των Ουρανών. Μία παρακίνησης του ενός προς τον άλλον είναι καθημερινά αναγκαία για να σωθούν και οι δύο και να παρακολουθούν τις ελλείψεις τους. Οι σαρκικές απολαύσεις είναι η συνέπεια του γάμου και όχι ο σκοπός. Πρώτος σκοπός είναι η σωτηρία τους. Είναι μεγάλο λάθος να νυμφεύονται μόνο για την απόλαυση της σαρκός. Αυτό τελειώνει σύντομα. Ένας μήνας μέλιτος και μετά μια ζωή πικρίας.
Πρέπει να σκεφθείτε όσοι ετοιμάζεστε για γάμο, ότι παντρεύεστε για να σωθείτε μαζί. Χωρίς συζήτηση είναι πιο δύσκολο να σωθεί ο έγγαμος απ' αυτόν που πηγαίνει στο μοναστήρι. Το μοναστήρι σε καθαρίζει, σε προετοιμάζει για όλη σου την ζωή. Και εκεί με κάθε τρόπο μάχεσαι καθημερινά. Μάχεσαι σαν ένας άνθρωπος, αλλά με διαφορετικούς λογισμούς και πειρασμούς απ' ότι οι άνθρωποι του κόσμου.
Για να σωθεί το ζεύγος πρέπει να είναι και οι δυο τους πιστοί χριστιανοί. Ποιος άνθρωπος με το κτύπημα των καμπάνων δεν αφυπνίζεται και δεν τρέχει στις εορτές και στην Θεία Λειτουργία, στην Ιερά Εξομολόγηση; Θα έχουν και οι δυο τους κοινή συμμετοχή στην λατρεία και τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Θα μεγαλώνουν τα παιδιά που θα τους δώσει ο Θεός με σκοπό να τα οδηγήσουν στον παράδεισο και όχι στην ζωή αυτή. Βέβαια, αυτό δεν είναι εύκολο. Αυτός είναι ο σκοπός του γάμου. Το θέμα του γάμου, αδελφοί πρέπει να τίθεται σε μια ζυγαριά: Η καλά ή καθόλου!
ΤΑ ΑΓΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ