1. Τι μπορείτε να μας πείτε για το μυστήριο της Ιεροσύνης;
Η Ιεροσύνη είναι ένα πολύ μεγάλο έργο του Θεού.
Ο ιερεύς ευρίσκεται στην θέση του Θεού επί της γης.
Ο Θεός δημιούργησε δύο εξαιρετικά έργα, τα όποια δεν μπορούν να αντικατασταθούν, έστω και σε μια ενδεχόμενη νέα δημιουργία:
Γέννησε μία γυναίκα, που ήτο προορισμένη να γέννηση τον Υιό του Θεού και την Ιεροσύνη, ή οποία κατεβάζει τον Θεό στην γη, υπό την μορφή του άρτου και του οίνου επί του ορθοδόξου αγίου Θυσιαστηρίου.
Τι λέγετε για το έργο αυτό; Το αντιλαμβάνεσθε;
Ο Άγιος Αμνός επάνω στην Αγία Τράπεζα κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας!
Το Ιερό Βήμα είναι γεμάτο από αγγέλους, διότι ό Χριστός είναι παρών εν μέσω αυτών.
Το λέγει ακόμη και ή ευχή: «Κύριε, ποίησαν συν τη είσοδω ημών, είσοδον αγίων αγγέλων γενέσθαι, συλλειτουργούντων ήμιν».
Υπάρχει και μία άλλη ευχή που λέγει:
«Συ γαρ ει ό προσφέρων και προσφερόμενος, και προσδεχόμενος και διαδιδόμενος, Χριστέ ό Θεός ημών!». Μ' ερώτησε κάποτε ένας φοιτητής:
«Καλά πάτερ και ιερεύς τι είναι»;
Μας άπαντα ό Χριστός: «Χωρίς εσένα ιερεύς, δεν ημπορώ να κάνω αυτά τα πράγματα». Ό ιερεύς είναι κύριος άξων της δημιουργίας και της αναδημιουργίας, δηλαδή της παρουσίας του Θεού μέσω του αγιασμένου Άρτου και του Οίνου. Αντιλαμβάνεσθε για ένα λαό τι σημαίνει να γίνεται Θεία Λειτουργία;
Τι σημαίνει για ένα λαό ότι ανήκει στην Ορθοδοξία; Κατά τα έτη 1950-53 ήμουν Πνευματικός στην εκκλησιαστική σχολή Νεάμτς της Μολδαβίας.
Τότε ήταν ή μόνη , εκκλησιαστική σχολή της Χώρας. Είχαμε 35 διακόνους μαθητές Κάποια μέρα τέλεσα την θεία Λειτουργία με ένα διάκονο, τον μεγαλύτερο στην ηλικία.
Την στιγμή που έκανα έξω το κήρυγμα -ήταν στο πρόγραμμα μια δεκάλεπτη ομιλία στην οποία τους μιλούσα εκείνη την ήμερα ότι είναι δυνατόν ό Άρτος και ό Οίνος να εμφανιστούν εις σάρκα και αίμα του Ιησού, ό διάκονος κατέλυε το Άγιο Ποτήριο.
Απόρησε, διότι το στόμα του γέμισε αίματα και σάρκες. Συγκλονίσθηκε. Άφησε με φόβο το Άγιο Ποτήριο στην Προσκομιδή και έπεσε κάτω σχεδόν λιπόθυμος. Εγώ νόμισα ότι αρρώστησε. Ήμουν μισό μέτρο από την πόρτα του Ιερού Βήματος.
Αμφέβαλλε ό διάκονος και ό Θεός του παρουσίασε αυτό το Μυστήριο για να του αποβάλει τους λογισμούς της δυσπιστίας. Φαντάζεσθε, αγαπητοί μου! Δεν ζούσε την πίστη σε όλο το μεγαλείο της. Σκεπτόταν με τον νου του: «Δεν είναι έτσι, όπως τα λέγει ό π. Αρσένιος...». Αλλ' όμως αδελφέ μου, για ποιο λόγο ετοιμάζεσαι για την Ιεροσύνη, αφού δεν πιστεύεις στο Μυστήριο του Θεού;
Αυτό το θαυμαστό φαινόμενο έγινε δύο φορές στην ζωή μου. Μια φορά στην Συχαστρία και μια φορά εδώ στο Νεάμτς.
Αγαπητοί μου, να ξέρετε αυτό το πράγμα.
Ό Θεός δημιούργησε τα πιο φοβερά πράγματα στον κόσμο. Δημιούργησε μια χαριτωμένη Κόρη, ή οποία έφερε τον Θεό από τον ουρανό στη γη και δημιούργησε και την Ιεροσύνη ή οποία τον γεννηθέντα μια φορά Χριστό τον προσφέρει αναίμακτα στους αιώνες από το άγιο Θυσιαστήριο για την σωτηρία και τον αγιασμό του κόσμου.
Καταλαβαίνετε τι σημαίνει Ιεροσύνη;
Μην κάνετε διάκριση μεταξύ του τάδε και του τάδε Πνευματικού. Οποιοσδήποτε Πνευματικός έχει την εξουσία να λύνει και να δένει.
Δεν σε λύνει, αδελφέ μου, ή αξία του ιερέως, αλλά ή του Θεού που είναι μέσα του.
Έδωσε ό Θεός στον ιερέα σ' ένα ομοιοπαθή με εμάς άνθρωπο να λύνει τις αμαρτίες και τις βαρείες πτώσεις μας και να τις λύνει μια για πάντα!
Ή Ιεροσύνη δεν είναι δύσκολη, παρά μόνο ή εξομολόγησης. Το έργο του Πνευματικού είναι δύσκολο, επειδή είναι ευέλικτο και πολύμορφο.
Το κάθε άτομο, που έρχεται, έχει τα δικά του προβλήματα και πρέπει ό Πνευματικός να διαθέτη σύνεση και να προσεύχεται πολύ για να τον φωτίζει ό Θεός στην κάθε περίπτωση.
Καταλαβαίνετε λοιπόν, τι δυνατότητες έχει για την σωτηρία του ό άνθρωπος; Δεν πρέπει λοιπόν, να φοβάσθε. Πηγαίνετε στους Πνευματικούς και εξομολογηθείτε και αυτοί θα σας λύσουν τις αμαρτίες σας και σ' αυτόν τον αιώνα και στον μέλλοντα.
Να ξέρετε, ότι δεν έχουμε καμία πρόφαση να μη σωθούμε. Μας έδωσε ό Θεός τα πάντα και το βασικότερο την μόνιμη παρουσία Του κοντά μας. «Και Ιδού εγώ μεθ' υμών ειμί πάσας τάς ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος. Αμήν» (Ματθ. 28, 20).
2. Πώς να προετοιμαζόμαστε για την Θεία Κοινωνία;
Ή θεία Κοινωνία δεν σου συγχωρεί τις αμαρτίες, άλλα σε τελειοποιεί πνευματικά. Εάν εξομολογείσαι, ό Θεός σε λύνει μέσω του Πνευματικού και ημπορείς μετά να κοινωνείς.
Εάν, σαν παράδειγμα, έχεις μίσος με κάποιον. Σε προσέβαλε κάποιος και συ είπες: «Δουλειά του. τι κι αν με προσέβαλε»; Όχι! Πρέπει να τον πλησίασης, να συνάψεις πνευματικό δεσμό μαζί του, είτε αναγνωρίζει εκείνος το σφάλμα του και τελικά, να μη τον αφήσεις να έχει μια πνευματική αδιαφορία και ψυχρότητα απέναντι σου. Να μη λέγεις δεν έχω τίποτε μαζί του», διότι αυτός είναι ένας τρόπος περιφρονήσεως και εσύ θα θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο απ' αυτόν.
Διατήρησε μαζί του μία έστω μέτρια αρμονική σχέση. Συνομίλησε θερμά μαζί του, για να ιδεί αυτός ότι τον αγαπάς και δεν είσαι αποκρουστικός μαζί του.
Το μίσος εύκολα εισέρχεται. Λέγεις ότι δεν έχεις τίποτε μαζί του κι όμως αρνείσαι να του λέγεις «Καλημέρα».
Πώς λέγεις, λοιπόν, ότι δεν έχεις τίποτε μαζί του; Η κάνεις το άλλο. Χαιρετάς τους ανθρώπους με υποκρισία, διότι μέσα σου τρέφεις μίσος σε μερικούς απ' αυτούς. Αυτό δεν είναι καλό.
Αδελφοί μου, πρέπει να ξέρετε ότι το να αγαπάς τον εχθρό σου είναι μία θεϊκή εντολή. Άλλα πόσο πρέπει ν' αγαπάς τους μη εχθρούς σου;
Πρέπει να είσθε σοβαροί όσον αφορά τις μυστικές διαθέσεις σας στις σχέσεις σας με τους άλλους. Δεν χρειάζονται πολλές εκδηλωτικές σχέσεις. Πρέπει ή να τον συμπονάς με την καρδιά σου ή να τον μακαρίζεις πάλι από την καρδιά σου.
Ήμουν στην φυλακή και ήτο εκεί ένας πολύ κακός άνθρωπος.
Δεν ημπορούσες να έχεις κάποια σχέση μαζί του. Και είπα με την καρδιά μου: «Μα έχει κι αυτός μια μητέρα και ή μητέρα του τον αγαπάει». Εμείς δεν τον αγαπάμε. Ω, τι ωραίο πράγμα είναι να τον αγαπά κι αυτόν κάποιος! Δεν πρέπει να καταφεύγουμε στην κατάκριση, έχοντας υποστεί εσωτερική δυσαρμονία.
Και εξομολογείσαι ελλιπώς με τόσες μικροαμαρτίες που κάνεις:
Κρίνεις, κακολογείς και όλα αυτά καταγράφονται και σε βαρύνουν. Είναι εύκολο να λέγεις: «Κοίταξε, τι έκανε». Εσύ όμως δεν ξέρεις, γιατί το έκανε και ούτε γνωρίζεις όταν θα επιστρέψει, με τι δάκρυα θα μετανοήσει για το αμάρτημα του. Και δεν ακούς ότι, αν επιστρέψει αγαπάται πιο πολύ από τον Θεό, παρά εκείνος που δεν έπεσε; Γενικεύθηκε στον άνθρωπο αυτή ή άσχημη συνήθεια να κατακρίνει και να σχολιάζει τον αδελφό του με κάθε ευκολία, λέγοντας μάλιστα με κάποια προφανή δικαιολογία: «Μα, τι, μόνο εγώ μιλάω; Γιατί, δεν του αξίζει; Γιατί δεν βλέπω εγώ τι αυτός κάνει;»
Αδελφοί μου, δεν υπάρχει μέσα στη δημιουργία τίποτε, ούτε ένα μικρό είδος χόρτου που να μη το ξέρη ό Θεός. Ενδιαφέρεται λοιπόν ό Θεός περισσότερο για το μικρό χορτάρι από τους ανθρώπους;
Όχι βέβαια. Θέλετε να νικήσετε;
Ταπεινωθείτε και μη κρίνετε κανέναν. Διότι μ' αυτό τον τρόπο θα ελευθερωθείτε.
Όχι διαφορετικά. Φέρνεις καθημερινά μπροστά σου τις αμαρτίες σου κι έτσι δεν τολμάς να κρίνεις τον αδελφό σου. Μη λέγεις: «Εγώ δεν είμαι τέτοιος» και συγκρίνεις τον εαυτό σου με ένα άνθρωπο που τον ονομάζεις παλιάνθρωπο. Γιατί δεν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον Απόστολο Παύλο, τον Πέτρο ή τον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη ή άλλους αγίους;
Ό Σωτήρ μας λέγει: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» (Ματθ. 5,44), δηλαδή εκείνον που σου κάνει κακό. Πώς εξηγείται ό λόγος: «Μου είπε, και του είπα και έχω να του ειπώ και άλλα!».
Όχι μόνο δεν τον συγχωρείς, αλλά σκέπτεσαι και να τον εκδικηθείς κάποια στιγμή. Θέλετε εκδίκηση; Θα σας μάθω εγώ: Να τον αγαπάτε και να τον μνημονεύετε στην προσευχή σας. Διότι, αν εκδικηθείς, μένεις χρεωμένος ενώπιον του Θεού.
Αν προσευχηθείς γι' αυτόν μένει ό Θεός χρεωμένος απέναντι σου κι έτσι είναι καλλίτερα, διότι λέγει και ή Γραφή: «Έμοί εκδίκησης, εγώ ανταποδώσω...».
Διότι εσύ δεν είσαι εκείνος που λέγεις ότι είσαι κάτι περισσότερο ή κάτι λιγότερο.
Εσύ είσαι αυτός που είσαι ενώπιον του Θεού. Ό Θεός γνωρίζει όλα αυτά τα πράγματα.
Μόνον αν είσθε προσεκτικοί σ' αυτό το πράγμα, τότε είστε με πνευματικό όνομα: Μη κρίνετε κανέναν. Διότι, θέλοντας και μη θέλοντας, ό νους παρασύρεται και κρίνει τούς πάντες και τα πάντα.
Επιτρέπεται και επιβάλλεται ενίοτε να συμβουλεύουμε τον αδελφό μας, αλλά, αν δεν δέχεται, τότε να προσευχώμεθα για αυτόν και όχι να μένουμε αδιάφοροι.
Μας λέγει ό άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ότι τόσες ψυχές σκοτώνουμε, όσες με την ενοχή μας τις αφήνουμε να καταδικασθούν.
3. Αν κοινωνήσω την μια Κυριακή μετά από εξομολόγηση, μπορώ να κοινωνήσω πάλι την άλλη Κυριακή, χωρίς να εξομολογηθώ;
Ναι, μπορείς να κοινωνήσεις, εφ' όσον ή συνείδησης δεν σου καταμαρτυρεί βαρέα πταίσματα. Είναι βέβαια καλό να παίρνεις την ευλογία του Πνευματικού σου.
Εάν ό Πνευματικός σου είναι μακριά ή έχει πολλές εξομολογήσεις και δεν προλαβαίνει ούτε δια τηλεφώνου να σου δώσει την ευλογία του, εσύ δεν θα πρέπει να χάσης την Θεία Κοινωνία, και μάλιστα, όταν υπάρχει απόλυτη ανάγκη να λαβής την Θεία Δωρεά.
Πολλοί θεωρούν αναγκαία την εξομολόγηση πριν από την Θεία Κοινωνία.
Μάλιστα απαγορεύουν την θεία Κοινωνία στους ενδιαφερόμενους, εάν πρώτα δεν έχει προηγηθεί εξομολόγησης. Δεν διαφωνούμε σ' αυτή την τοποθέτηση, αλλά και δεν θα πρέπει ο πιστός να απόκτηση τέτοια περιδεή συνείδηση με κίνδυνο προκλήσεως ψυχολογικών του προβλημάτων.
Για τα μικρά καθημερινά μας αμαρτήματα αφιέμεθα όλοι μας στην πολυευσπλαχνία του φιλάνθρωπου Θεού μας, τα όποια άλλωστε και συγχωρούνται με την μας μετάνοια, την νηστεία και την προσευχή.
Και ό Πνευματικός μας είναι δυνατόν να ενημερώνεται κατά διαστήματα για τα καθημερινά μας συγγνωστά και εκ συναρπαγής αμαρτήματα μας.
Ορισμένοι παραμελούν το μυστήριο της εξομολογήσεως και το θεωρούν μόνο σαν πρόσχημα για να κοινωνούν. Ή λύση των αμαρτιών όμως είναι αναγκαία.
Θα είναι όμως καλό να εξομολογούνται από αγάπη για την καθαρότητα των ψυχών τους και όχι διότι θα επακολούθηση το άλλο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.
4. Τι ωφέλειες αποκομίζει κανείς από την Θεία Λειτουργία;
Δεν ημπορώ να εξηγήσω με ανθρώπινο νου και στόμα τα θαύματα, την αξία και τις ευεργεσίες για τις ψυχές μας της Θείας Λειτουργίας. Μόνο με την πίστη και πνευματική αίσθηση γνωρίζουμε, αισθανόμεθα και πιστεύουμε ότι ό Ιησούς Χριστός είναι ενώπιον της Άγιας Τραπέζης, περικυκλωμένος από αγίους αγγέλους στον καιρό τελέσεως της Θείας Ιερουργίας.
Γι' αυτό μεγάλη υποχρέωση έχουν οι πιστοί να συμμετέχουν τακτικά στο μυστήριο αυτό, γιατί τότε ό Χριστός θυσιάζεται για τον καθένα από εμάς και όλο τον κόσμο για την συγχώρηση των αμαρτιών μας και την ψυχική ανακαίνιση της χριστιανικής μας ζωής.
Με την συμμετοχή μας στην Θεία Λειτουργία λαμβάνουμε την Χάρι του Άγιου Πνεύματος, δοξάζουμε τον Θεό με τους Αγγέλους, ψάλλουμε και αδελφωνόμαστε μεταξύ μας, προσευχόμαστε για την σωτηρία μας, για την σωτηρία του κόσμου, την ανάπαυση των νεκρών, την ενότητα των Χριστιανών εν Χριστώ Ιησού. Ό Θεός κρατεί την γη και την ζωή επάνω σ' αυτήν μέσω της Θείας Λειτουργίας που επιτελείται απ' Αυτόν και γι` Αυτόν και προς Αυτόν.
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ