Αι του βίου μέριμναι και οι θόρυβοι όχι μόνον αποπνίγουν και αποξηραίνουν τα εν ημίν αναβλαστάνοντα σπέρματα της αρετής, αλλά και την ψυχήν αυτήν καταθλίβουν. Ο άνθρωπος εφιέμενος της τελειότητος και της πανεκλάμπρου ευφροσύνης του πνεύματος μελαγχολεί και λυπείται, έστιν ότε και εις πένθιμον απογοήτευσιν περιπίπτει, οσάκις διαπιστοί ότι ευρίσκεται αιχμάλωτος των μικροτήτων του βίου και της αθλιότητος της αμαρτίας.
Και είναι μεν γεγονός ότι η αμαρτία μεθύει τον άνθρωπον εις βαθμόν παραισθήσεως, και διαστροφής ενίοτε, ώστε ούτος να επιχαίρει και να γαυριά εφ΄οίς κατασπιλώνουν το ψυχικόν κάλλος και ατιμάζουν την ανθρωπίνην αξιοπρέπειαν, πλήν η μέθη της αμαρτίας ως εκ της φύσεώς της, δεν προσφέρει την πλησμονήν και δεν χαρίζει την ικανοποίησιν. Τούτου ένεκεν υπό την αγχώδη δίωαν της ικανοποιήσεως ή δοκιμάζει βδελυγμίαν δι΄όσα παρείχον αυτώ ηδονάς και τέρψιν ή απογοητευόμενος από την χιμαιρικήν αναζήτησιν της μονίμου ηδονής, σπεύδει προς τον μηδενισμόν και την καταστροφήν.
Αυτά ακριβώς τα σημεία, αυταί αι τάσεις, συνθέτουν το δράμα του συγχρόνου ανθρώπου. Φιλάνθρωπον όθεν προσφοράν πραγματοποιεί πας όστις υποδεικνύει εις τον οδοιπόρον του βίου την οδόν και τον τρόπον της μυστικής εκείνης αναβάσεως, δι΄ης και θα αποτοξινωθεί εκ των μολυσμάτων της αμαρτίας, αλλά και εις αιθριάζοντας ορίζοντας χαράς και γαλήνης θα ανυψωθή.
Η σωτήριος δε οδός και ο θαυμαστός τρόπος ευρίσκονται εις την μελέτην επαγωγών και ψυχωφελών βιβλίων, εν οίς πρωτεύουσαν θέσιν κατέχουν όσα προσφέρουν τω φιλειδήμονι αναγνώστην τον πλούτον και τους θησαυρούς της πείρας αγίων ανδρών, οίτινες δια της καθ΄ημέραν επιπόνου πράξεως και επιμόνου ασκήσεως ανήχθησαν εις τα θεσπέσια ύψη μιάς καταπληκτικής θεωρίας, απολαμβάνοντες, από της παρούσης ζωής, όσα «οφθαλμός ούκ είδε και ούς ούκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ούκ ανέβη» (Α΄ Κορ. β΄ 9).
Διά της ευσεβούς μελέτης τοιούτων βιβλίων διπλήν την ωφέλειαν καρπούται ο αναγνώστης, ένθεν μεν απολαμβάνει την γοητευτικήν αρμονίαν της ψυχής των αγίων ανδρών, οίτινες ως φιλόπονοι μέλισσαι απετρύγησαν το νέκταρ των αρετών από τον πανευώδη παράδεισον της ευαγγελικής τελειότητος, ετέρωθεν δε διδάσκεται και χειραγωγείται εις την αποτολμωμένην εκ της πολυστενάκτου καθημερινότητος απογείωσιν.
Τοιαύτα βιβλία είναι και τα κάτωθι επισημαινόμενα υπό των τίτλων «Κλίμαξ», «Φιλοκαλία» και «Ασκητικά» άπερ παραδίδομεν εις τον φίλον αναγνώστην.