Η φήμη του γέροντος Ιερομόναχου π. Παϊσίου είναι παντού διαδεδομένη στα μέρη της Μολδαβίας, όπως και του μαθητού του, αρχιμ. π. Κλεόπα Ήλίε.
Έχουν και οι δύο τον ίδιο ζήλο για τον Χριστό, για την προστασία της ορθοδόξου πίστεως, για την προσευχή, την νηστεία, την αγάπη, για την ησυχία.
Αποτελούν σήμερα τα μεγαλύτερα πνευματικά αναστήματα, λόγω της ασκητικής των ζωής και των πολλών προσωπικών εμπειριών πού γεύθηκαν εξ αυτής της πολιτείας τους.
Έτσι με τον αγιασμένο βίο τους, το κήρυγμα των, τις σοφές συμβουλές των αναπαύουν πάσης τάξεως και ηλικίας χριστιανούς πού πρόθυμα καταφθάνουν στα κελιά των για ένα λόγο σωτηρίας...
Ό π. Παΐσιος είναι ό Πνευματικός της καρδίας.
Ξεκινά πρώτα με την προσευχή, μετά εξομολογεί και πατρικά συμβουλεύει ότι ο λόγος πηγάσει μέσα από την καρδιά του. Γι' αυτό κλαίει στις εξομολογήσεις των άλλων, πού και αυτοί βλέποντας τον, ταπεινώνονται και αρχίζουν τα κλάματα για τις αμαρτίες τους. Σπανίως ομιλεί περί κολάσεως.
Ό παρήγορος λόγος του στρέφεται περισσότερο στο έλεος του Θεού και την μακαριότητα των δικαίων. Γι' αυτό ο αποχαιρετισμός του προς τα πνευματικά του παιδιά γίνεται με τα λόγια:
"Καλή αντάμωση στην θύρα του παραδείσου!".
Είναι ο πατήρ της συγχωρήσεως, της αγάπης και της παραδείσιας χαράς.