Καθώς προσευχόμουν σήμερα βρέθηκα σε μια κατάσταση ξεχωριστή, θαυμαστή. Αισθανόμουν σαν να πετούσα σιγά προς μια κατεύθυνση από την οποία δεν ήθελα καθόλου να επιστρέψω. Ατένιζα με το νου μου το άπειρο και ξαφνικά βρέθηκα πλημμυρισμένη από ένα λευκό φως, σαν μέσα σ' ένα σύννεφο πού συνεχώς μεγάλωνε. Όμως ξαφνικά και εντελώς απρόσμενα χάθηκε με τον 'ίδιο τρόπο, πού παρουσιάστηκε, και δεν φαινόταν τίποτε.
Είμαι ευτυχισμένη όταν λέω την ευχή. Κύριε Ιησού μου, πόση χαρά έχω. Δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματα μου, όταν ή καρδιά μου θερμαίνεται και χτυπά σ' ένα ρυθμό τόσο μα τόσο γλυκό. Αισθάνθηκα την ενέργεια της προσευχής σαν μια απαλή μουσική στην καρδιά μου. Έπειτα μια ακατονόμαστη ευτυχία, μια χαρά, μια γλυκύτητα ασυνήθιστη σε μας' απλώνονται πρώτα στην καρδιά μου και έπειτα πλαισιώνουν, ολόκληρη την ύπαρξη μου. Ένας ήσυχος, ευχάριστος κλονισμός με καταβάλει και ακολουθεί μια ελαφρώσει του σώματος πού συνοδεύεται από την συναίσθηση ενός είδους δυνάμεως είμαι τόσο ελαφριά πού νομίζω πώς δεν πατώ πια στη γη, και σαν να θέλω να ανέβω να πετάξω ψηλά προς τα πάνω... όμως το συναίσθημα χάνεται γρήγορα.
Ώ αγία ευχή, ξέρω ότι μόνο δια σου μπορώ να πλησιάσω τον Σωτήρα των ψυχών μας. Κύριε Ιησού Χριστέ και Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω γι' αυτήν την θεϊκή αγαλλίαση; Προσεύχομαι μόνο για όλους τους ευεργέτες μου για τους ασθενείς, τους φτωχούς, για όλους όσους βρίσκονται στο μέσω πολλών προβλημάτων και πικριών, για να τους στείλεις πλούσια την δωρεά Σου, για να Σε γνωρίσουν, έτσι ώστε όλες οί πίκρες να μεταβληθούν σε χαρές.
"Ένωσε μας Κύριε όλα τα πιστά τέκνα Σου, μαζί Σου, ώστε οί σκέψεις μας, οί αισθήσεις μας, οί πράξεις μας να γίνουν ένα και το αυτό, δια της αγίας ευχής, και εδώ και στην αιώνιο ζωή.
Κατεύθυνε Κύριε την ματιά Σου πάνω από όλους τους ανθρώπους και κάνε μας άξιους της αγίας Σου αγάπης, για να μπορούμε να ψάλλουμε ύμνους δοξολογίας στην Βασιλεία Σου.
Δώσε μου, Κύριε, το δώρο της ταπεινώσεως ώστε να αισθάνομαι σαν την ανταξιότερη των ανθρώπων πού βρίσκεται στην τελευταία - τελευταία βαθμίδα. Προσεύχομαι και ξαφνικά συνειδητοποιώ πώς οί λέξεις δεν έχουν καμιά αξία, ή ψυχή είναι πλήρης Πνεύματος, πού την διαπερνά σαν ένα σπαθί αφήνοντας ένα παράξενο ήχο, σαν αυτόν του αργύρου, λίγα λεπτά μόνο, πού όμως δεν μπορώ να τα παρατείνω.
Ή ψυχή μου είναι ευτυχισμένη, το σώμα μου δυναμώνει και παροτρύνεται να αγωνιστεί ακόμη περισσότερο για την σωτηρία του...
Ή επιθυμία μου είναι να προσεύχομαι αδιάλειπτα εκτελώντας το θέλημα Του. Καμιά φορά φοβάμαι ότι πλανιέμαι, νομίζοντας ότι βρίσκομαι κοντά στην αλήθεια. Στην αγνοία μου ποιος ξέρει πάνω από ποια άκρη της αβύσσου μετεωρίζομαι!!! Όμως καταφεύγω στο μεγάλο Σου έλεος, Κύριε, με την ελπίδα ότι ποτέ δεν απομακρύνεσαι από εκείνον, πού λαχταρά να αγωνίζεται μόνο για όσα Σου είναι ευάρεστα...