Ξυπνώντας άκουσα: «κάθαρση ψυχής - απομάκρυνση λογισμών».
Γνωρίζω, Κύριε, πώς αν ή ψυχή μου δεν εξαγνιστεί και ό νους δεν απελευθερωθεί από τους λογισμούς, δεν έχω ελπίδα σωτηρίας. Στην πορεία μου προς την νοερά προσευχή έμαθα και γι' αυτούς τους λογισμούς πού εργάζονται με κακία στο νου μου και στους οποίους αρχικά δεν έδινα σημασία. Τώρα τους αναγνωρίζω και συνειδητοποιώντας πώς θα απολογηθώ ενώπιον του Δικαιου Κριτού, και για τους λογισμούς μου, αγωνίζομαι με κόπο να μην επιτρέψω να εισχωρήσει τίποτε κακό στο νου μου' και αν κάτι παρόλα αυτά εισχωρήσει, με τη δύναμη της προσευχής και κάπως πιο εύκολα τώρα, το απομακρύνω. Προσπαθώ όσο μπορώ να ελέγχω με καθαρή καρδιά και ήσυχη συνείδηση, ώστε ότι κάνω να γίνεται προς ωφέλεια και μόνον, ακόμη και αν στους ανθρώπους γύρω μου φαίνεται σαν κάτι το αρνητικό. Πολλές φορές στη διάρκεια της προσευχής αποσπώμαι από λογισμούς άνευ σημασίας, εγώ όμως αγωνίζομαι με ετοιμότητα και εγρήγορση και τους διώχνω, ζητώντας συγχώρηση από τον Σωτήρα Χριστό. Τον παρακαλώ να διατηρεί άγρυπνο το νου μου με την νοσταλγία της γλυκύτατης και θεϊκής Του μορφής.
Στην εκκλησία προσεύχομαι κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Ή ψυχική μου διάθεση καθρεφτίζεται σε μια βαθιά ειρήνη. Αισθάνθηκα μια δύναμη κάτι σαν μια ευχάριστη δόνηση στο σώμα μου πού δυνάμωνε όλο και περισσότερο ενώ ή ψυχή μου είχε καταληφθεί από ανείπωτη ουράνια αγαλλίαση.
Ώ Ιησού μου, μόλις τώρα εξετάζοντας την ψυχή μου μπορώ να δω τα απύθμενα βάθη της. Ως τώρα δεν μπορούσα να αντιληφθώ ότι ή ψυχή μου είναι κάτι το τόσο ακριβό και ανεκτίμητο. Δεν γνώριζα ότι για την ευτυχία της πρέπει να αγωνιστώ σ' αυτήν την ζωή. Στεκόταν κρυμμένη, σκεπασμένη από το πλήθος των αμαρτιών μου, και δεν φαινόταν καθόλου. Ίσα ,ίσα μια φορά το χρόνο, το άγιο Πάσχα, θυμόμουν την ύπαρξη της και εξομολογούμην και μεταλάμβανα, και ήταν σαν ένα βάλσαμο. Τότε αισθανόμουν κάτι θεϊκό στην καρδιά μου και χαιρόμουν αληθινά, όμως το υπόλοιπο των ήμερων μου βυθιζόμουν ξανά στο σκοτάδι.
Χρόνια ολόκληρα ακολούθησα αυτήν την τακτική. Διέθεσα τη ζωή, πού ό Θεός μου έδωσε, έτσι όπως νόμιζα από συνήθεια. Πίστη είχα, το φως το μάντευα, το υποψιαζόμουν αλλά δεν το έβλεπα. Εξαντλούμουν δουλεύοντας σκληρά, για την οικογένεια μου, και όταν έβλεπα πώς δεν άντεχα άλλο έτρεχα σε καμιά εκκλησία και προσευχόμουν γονατιστή με δάκρυα μπροστά στην εικόνα Σου, Ιησού μου, και το θαύμα γινόταν με έσωζες. Ό ελάχιστος χρόνος πού αφιέρωνα τότε για την σωτηρία της ψυχής μου δεν με βοηθούσε να δω την αληθινή ζωή.
Έτσι 30 και κάτι χρόνια κύλησαν με αυτόν το τρόπο. Μόνο στην ανάγκη μου έτρεχα στον Κύριο, πού όμως, στην άγνοια μου, Τον έβλεπα κάπου πολύ μακριά, ψηλά στον ουρανό. Δεν ήξερα αν με ακούει πάντοτε, γιατί δεν ήξερα πώς Εκείνος βρισκόταν πλάι μου, για την ακρίβεια, στην καρδιά μου, στην ψυχή μου. Δειλά δειλά φέτος το 1971 πέρασα από ένα νέο φως της αγάπης Σου, Ιησού μου, πού είναι τόσο μεγάλη για μας τους αμαρτωλούς. Μόνο τώρα καταλαβαίνω πόσο μας αγαπάς. Εσύ μας ελκύεις προς Εσένα.
Μου δώρισες όλα όσα επιθυμούσε ή ψυχή μου. Μου αποκάλυψες την αγία Σου και θαυματουργή προσευχή, με την οποία οι Άγιοι Σου έζησαν ευτυχισμένοι μέσα σε σπηλιές, έρημους και μνήματα ακόμη, προστατευμένοι από Σένα. Μου έδωσες τόσους πνευματικούς θησαυρούς πού τρέφουν την διψασμένη για μάθηση ψυχή μου.- Τους βίους των Αγίων για παράδειγμα- και πόσα αλλά δεν μου αποκάλυψες Κύριε! Πώς να Σε ευχαριστήσω, καλέ μου Ιησού και Κύριε, για όλα αυτά; Μου έδωσες γέροντα οδηγό, σαν πραγματικό απόστολο, πού μου δίδαξε τα πάντα για την αληθινή ζωή. Εγώ υπάκουσα, προσευχήθηκα και σε μικρό χρονικό διάστημα αισθάνθηκα κάτι θεϊκό στην ψυχή μου. Ανακάλυψα χαρές και συναισθήματα μοναδικά στην ψυχή, την καρδιά και το νου μου, όπου Εσύ είσαι παρών. Δεν γνώριζα πώς να εξετάζω τους λογισμούς μου και ίσως όλη μου τη ζωή την έζησα άσχημα, νομίζοντας πώς έτσι είναι καλά και πίκραινα τίς ήμερες μου.
Τώρα όταν μου έρχονται λογισμοί ξέρω να τους διακρίνω και να τους διώχνω, αν είναι κακής προελεύσεως. Για ότι το αρνητικό, ανακάλυψα ισχυρά όπλα και το πιο ισχυρό από όλα είναι ή προσευχή του Ιησού. Με την βοήθεια της και με την προσοχή μου προσηλωμένη στην καρδιά και απερίσπαστη, οί λογισμοί δεν έχουν πια δύναμη και φεύγουν, όπως τα άγρια ζώα απομακρύνονται με βιασύνη από τη φωτιά!