Μετά από τέσσερις μέρες με πυρετό 40° C σήμερα είμαι κάπως καλλίτερα. Έμεινα πίσω στην ευχή γιατί από την αδυναμία του σώματος ό νους έχανε την προσευχή και σκορπιζόταν. Όμως ευχαριστώ τον Κύριο για όλα.
Το έτος 1971 ήταν για την ψυχή μου μια αληθινή αποκάλυψη. Τα μάτια μου άνοιξαν και ό ουρανός και ή γη και όλα όσα έπλασε ό Θεός για μας μου φαίνονταν διαφορετικά ανακαινισμένα, και μέχρι τώρα τα ίδια ήταν, μόνο πού εγώ δεν είχα μάτια να τα ατενίσω. Μόλις τώρα, μετά από δεκάδες χρόνια σκοτάδι μπορώ να ατενίζω τον ουρανό και τη γη και συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο σ' αυτόν τον κόσμο από τον ουρανό. Στο άπειρο του ουρανού αντικατοπτρίζονται άπειρα χρώματα και Ιριδισμοί, πού όμοια τους δεν υπάρχουν σε ολόκληρη τη γη.
Βλέπω και αισθάνομαι τη δύναμη Σου, Κύριε, σε όλα. Στο νερό, τον αέρα, στην ζεστασιά, στο κρύο, στα φυτά, στον κόσμο πού τον στηρίζει ή κραταιά Σου χείρα, στον ουρανό και στη γη πάντοτε θα βλέπω την δύναμη, την αγάπη και την σοφία με την οποία εργάζεσαι ακατάπαυστα.
Ακούγονται οί καμπάνες του Πατριαρχείου, σήμερα είναι μεγάλη γιορτή, γιορτάζουν οί άγιοι αρχάγγελοι Γαβριήλ και Μιχαήλ.
Κύριε μου Ιησού δέχομαι σαν τιμωρία, για τίς αμαρτίες μου, το γεγονός ότι δεν μπορώ να πάω στην Θεία Λειτουργία σήμερα. Αυτές τίς μέρες του πόνου και της ασθένειας δεν είχα δύναμη, να σκεφτώ, να προσευχηθώ, γιατί ό πυρετός εξασθενούσε την καρδιά μου, πού σαν αδύναμο πουλάκι ίσα, ίσα κινούσε τα ζεματισμένα από τον πυρετό φτερά της. Όμως εσύ Κύριε ήσουν και τότε παρών και εγώ το γνώριζα.
Έχω ακόμη αμαρτίες να ξεχρεώσω, δεν είμαι ακόμη εξαγνισμένη για να μπορώ να πετάξω προς το φως σου, και γώ είχα την εντύπωση πώς βρίσκομαι πολύ κοντά στο άπειρο, και ποιος ξέρει σε Τι κατάσταση βρίσκεται ή ψυχή μου;
Ξυπνώντας άκουσα αύτη τη φράση την οποία διάβαζα
με δυνατή φωνή:
«Ή μεγαλύτερη φτώχεια της ανθρωπότητας είναι ή έλλειψη αγάπης».
Ναι έτσι είναι Κύριε, γιατί ποιος άλλος θα μπορούσε να μου πει κάτι τέτοιο εκτός από Σένα Ιησού μου; Αν στην θέση κάθε όπλου τοποθετούσαμε την αγάπη, πού ό Θεός φύτευσε στις καρδιές μας, τότε θα υπήρχε μεγάλη ευτυχία στην γη. Κανείς δεν θα θεωρούσε τον εαυτό του ενδεή, γιατί ή αγάπη θα γέμιζε κάθε κενό. Έτσι όπως οί ακτίνες του ηλίου θερμαίνουν ολόκληρη τη γη και θερμαίνει με τίς ευεργετικές ακτίνες της τίς ψυχές όλων όσων την μεταδίδουν και όσων βρίσκονται γύρω άπ' αυτές.
Από αγάπη για τον πλησίον και από πίστη μπορείς να δώσεις τα πάντα. Χωρίς φόβο δίνεις και τελικά συνειδητοποιείς ότι εκείνος πού έλαβε τα πάντα είσαι εσύ. Κανείς δεν είναι φτωχός αν έχει τον Θεόν. Ή χαρά της θεϊκής αγάπης ακτινοβολεί αυτόματα μέσα από μια ακτίνα φωτός πού εκπέμπει ή καθαρή συνείδηση. Μόλις τώρα ή ψυχή μου αρχίζει να αναγνωρίζει το γεγονός ότι βρίσκεται περικυκλωμένη από τόσες χαρές και ελλάμψεις, που ούτε τίς φαντάζονταν, ούτε τίς γνώριζε. Ώ πόσο ευφραίνεσαι τώρα ψυχή μου, ευτυχισμένη από τις τόσες ομορφιές, μετά από τόσα χρόνια σκοτάδι!
Θα πρέπει να εργάζεσαι με πολλή ησυχία, ειρήνη, και όσο μπορείς καλλίτερα ελέγχοντας και μελετώντας αυτό το σώμα που δεν ήξερε παρά μόνο να σε κρατά φυλακισμένη στο σκοτάδι και στην αγνοία.
Γίνε εσύ κυβερνήτης του!