...................................
3. Συχνά ανακαλύπτουμε ότι εκείνοι που δεν είχαν ποτέ προηγουμένως γνώση του Θεού, έχουν πολύ δυνατότερη πίστη από εκείνους που ισχυρίζονται ότι Του ήταν αφοσιωμένοι σ’ ολόκληρη τη ζωή τους. Όταν ένας άνθρωπος που δεν γνώριζε τον Θεό έρχεται στα συγκαλά του κι αρχίζει να προσεύχεται, γνωρίζει πώς ήταν η ζωή του πριν κι γνωρίζει επίσης Ποιος τον βοήθησε να βρει το φως Του στην άκρη του τούνελ.
4. Όλοι μας αμαρτάνουμε κατ’ εξακολούθηση. Γλιστράμε και πέφτουμε. Στην πραγματικότητα πέφτουμε σε παγίδες που μας στήνουν οι δαίμονες. Οι Πατέρες και οι Άγιοι μας λένε συνήθως: «Είναι σημαντικό να σηκωνόμαστε αμέσως μετά από μία πτώση και να συνεχίζουμε να βαδίζουμε προς τον Κύριο». Ακόμα κι αν πέφτουμε 100 φορές τη μέρα, δεν πειράζει∙ πρέπει να σηκωνόμαστε και να συνεχίζουμε να βαδίζουμε προς τον Θεό, δίχως να κοιτάζουμε πίσω μας. Ό,τι έγινε, έγινε- ανήκει στο παρελθόν. Προχωράμε μόνο μπροστά και ζητάμε από τον Θεό τη βοήθειά Του.
5. Η ενθύμηση μιας αμαρτίας που διαπράξαμε δεν σημαίνει ότι η αμαρτία αυτή δεν έχει συγχωρηθεί. Αυτή η ενθύμηση των αμαρτιών μας αποτελεί μια προειδοποίηση προς τον εαυτό μας, έτσι ώστε να μη μας συνεπάρει η υπερηφάνεια και αμαρτήσουμε ξανά. Στην ουσία, είμαστε εμείς που δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας, όχι ο Θεός. Δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, λόγω της υπερηφάνειας μας. Ένα αυθεντικό δείγμα ότι μια αμαρτία συγχωρήθηκε είναι το γεγονός ότι δεν επαναλαμβάνεται, και ότι είμαστε εν ειρήνη. Είναι επίσης σημαντικό το πώς διάγουμε τα τελευταία χρόνια της ζωής μας . Μια θεάρεστη ζωή στα γεράματά μας σβήνει τις κηλίδες των νεανικών μας αμαρτημάτων.
6. Εμείς οι άνθρωποι θερίζουμε πάντοτε τους καρπούς των λογισμών και των πόθων μας. Αν οι πόθοι και οι λογισμοί μα είναι μοχθηροί, δεν μπορούμε να αποκομίσουμε καλούς καρπούς. Ολόκληρη η ανθρωπότητα θερίζει τους καρπούς των λογισμών και των πόθων της. Ο Κύριος είπε για τη Δευτέρα Παρουσία Του: «πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» ( Λουκ. 18, 8 ) . Να γιατί πρέπει να πασχίσουμε να βελτιώσουμε τον χαρακτήρα μας, όσο είμαστε ακόμα στην παρούσα ζωή- με αυτόν ακριβώς τον χαρακτήρα είναι που θα περάσουμε στην αιώνια ζωή. Έχουμε την ευκαιρία εδώ να αλλάξουμε προς το καλύτερο, αν μετανοήσουμε για όλες τις κακές μας επιλογές∙ όταν όμως μια ψυχή περνάει στην αιωνιότητα δεν έχει πια την ικανότητα να προσευχηθεί για τον εαυτό της. Δεν το ήξερα αυτό, αλλά κάποτε είχα την ευκαιρία να νιώσω σαν να ετοιμαζόταν η ψυχή μου να αναχωρήσει από το σώμα μου., Ένιωσα ότι δεν μπορούσα πλέον να προσευχηθώ για τον εαυτό μου. Προσευχήθηκε ένας μοναχός για μένα, αλλά εγώ δεν μπορούσα: ο καιρός της μετανοίας μου είχε τελειώσει.
7. Στη χώρα μας και παντού στον κόσμο, οι άνθρωποι αποκομίζουν τους καρπούς των λογισμών και των επιθυμιών τους. Οι πόθοι μας δεν είναι καλοί∙ ούτε κι οι λογισμοί μας. Κατά συνέπεια, πώς είναι δυνατό οι καρποί τέτοιων λογισμών και τέτοιων πόθων να είναι καλοί; Έχουμε ανάγκη να μετανοήσουμε και να αλλάξουμε τον τρόπο της ζωής μας. Η μετάνοια δεν σημαίνει απλώς ότι πάμε στον ιερέα και εξομολογούμαστε∙ η ψυχή πρέπει να απελευθερωθεί από όλους αυτούς τους λογισμούς και τη μελαγχολία , που μας έχει υπερκεράσει λόγων των στρεβλών μας κατευθύνσεων . Η μετάνοια είναι μια αλλαγή βίου, μια αλλαγή κατεύθυνσης , μια στροφή προς το Απόλυτο Καλό και μια αποστροφή μας προς ο,τιδήποτε αρνητικό. Η πραγματική μετάνοια είναι σπάνια, ακόμα και ανάμεσα στους ευλαβείς ανθρώπους , και γι’ αυτό και υποφέρουμε τόσο πολύ. Αν οι άνθρωποί μας μπορούσαν να μετανοήσουν, δεν θα βίωναν τα βάσανα που περνάνε τώρα. Περιπλέκουμε άσχημα τις ζωές μας με τους λογισμούς και τους πόθους μας, Δεν το ήξερα αυτό παλιότερα, αλλά τώρα γνωρίζω ότι εγώ ευθύνομαι για όλα! Τώρα ξέρω γιατί οι Άγιοι Πατέρες μας θεωρούσαν τον εαυτό τους χειρότερο όλων.
8. Όταν προσευχόμαστε για κάτι εκ βάθους καρδίας, ο Κύριος μας το χαρίζει, επειδή είναι Θεός και Πατέρας μας ( Ματθ. 7,7-11 ) . Πρέπει να ενδυναμωθούμε με την προσευχή και να γίνουμε ένας νους και μία σκέψη στον τόπο μας. Αν το πετύχουμε αυτό δεν θα έχουμε εχθρούς. Αν κοιτάξουμε στην ιστορία του Ισραήλ, θα δούμε ότι οι εχθροί του θριάμβευαν καταπάνω του, κάθε φορά που οι Ισραηλίτες απομακρύνονταν από τον Θεό, και ότι ο Κύριος πάντα τους βοηθούσε όποτε μετανοούσαν ειλικρινά. Ο Κύριος είναι πάντοτε μαζί μας.
3. Συχνά ανακαλύπτουμε ότι εκείνοι που δεν είχαν ποτέ προηγουμένως γνώση του Θεού, έχουν πολύ δυνατότερη πίστη από εκείνους που ισχυρίζονται ότι Του ήταν αφοσιωμένοι σ’ ολόκληρη τη ζωή τους. Όταν ένας άνθρωπος που δεν γνώριζε τον Θεό έρχεται στα συγκαλά του κι αρχίζει να προσεύχεται, γνωρίζει πώς ήταν η ζωή του πριν κι γνωρίζει επίσης Ποιος τον βοήθησε να βρει το φως Του στην άκρη του τούνελ.
4. Όλοι μας αμαρτάνουμε κατ’ εξακολούθηση. Γλιστράμε και πέφτουμε. Στην πραγματικότητα πέφτουμε σε παγίδες που μας στήνουν οι δαίμονες. Οι Πατέρες και οι Άγιοι μας λένε συνήθως: «Είναι σημαντικό να σηκωνόμαστε αμέσως μετά από μία πτώση και να συνεχίζουμε να βαδίζουμε προς τον Κύριο». Ακόμα κι αν πέφτουμε 100 φορές τη μέρα, δεν πειράζει∙ πρέπει να σηκωνόμαστε και να συνεχίζουμε να βαδίζουμε προς τον Θεό, δίχως να κοιτάζουμε πίσω μας. Ό,τι έγινε, έγινε- ανήκει στο παρελθόν. Προχωράμε μόνο μπροστά και ζητάμε από τον Θεό τη βοήθειά Του.
5. Η ενθύμηση μιας αμαρτίας που διαπράξαμε δεν σημαίνει ότι η αμαρτία αυτή δεν έχει συγχωρηθεί. Αυτή η ενθύμηση των αμαρτιών μας αποτελεί μια προειδοποίηση προς τον εαυτό μας, έτσι ώστε να μη μας συνεπάρει η υπερηφάνεια και αμαρτήσουμε ξανά. Στην ουσία, είμαστε εμείς που δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας, όχι ο Θεός. Δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, λόγω της υπερηφάνειας μας. Ένα αυθεντικό δείγμα ότι μια αμαρτία συγχωρήθηκε είναι το γεγονός ότι δεν επαναλαμβάνεται, και ότι είμαστε εν ειρήνη. Είναι επίσης σημαντικό το πώς διάγουμε τα τελευταία χρόνια της ζωής μας . Μια θεάρεστη ζωή στα γεράματά μας σβήνει τις κηλίδες των νεανικών μας αμαρτημάτων.
6. Εμείς οι άνθρωποι θερίζουμε πάντοτε τους καρπούς των λογισμών και των πόθων μας. Αν οι πόθοι και οι λογισμοί μα είναι μοχθηροί, δεν μπορούμε να αποκομίσουμε καλούς καρπούς. Ολόκληρη η ανθρωπότητα θερίζει τους καρπούς των λογισμών και των πόθων της. Ο Κύριος είπε για τη Δευτέρα Παρουσία Του: «πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» ( Λουκ. 18, 8 ) . Να γιατί πρέπει να πασχίσουμε να βελτιώσουμε τον χαρακτήρα μας, όσο είμαστε ακόμα στην παρούσα ζωή- με αυτόν ακριβώς τον χαρακτήρα είναι που θα περάσουμε στην αιώνια ζωή. Έχουμε την ευκαιρία εδώ να αλλάξουμε προς το καλύτερο, αν μετανοήσουμε για όλες τις κακές μας επιλογές∙ όταν όμως μια ψυχή περνάει στην αιωνιότητα δεν έχει πια την ικανότητα να προσευχηθεί για τον εαυτό της. Δεν το ήξερα αυτό, αλλά κάποτε είχα την ευκαιρία να νιώσω σαν να ετοιμαζόταν η ψυχή μου να αναχωρήσει από το σώμα μου., Ένιωσα ότι δεν μπορούσα πλέον να προσευχηθώ για τον εαυτό μου. Προσευχήθηκε ένας μοναχός για μένα, αλλά εγώ δεν μπορούσα: ο καιρός της μετανοίας μου είχε τελειώσει.
7. Στη χώρα μας και παντού στον κόσμο, οι άνθρωποι αποκομίζουν τους καρπούς των λογισμών και των επιθυμιών τους. Οι πόθοι μας δεν είναι καλοί∙ ούτε κι οι λογισμοί μας. Κατά συνέπεια, πώς είναι δυνατό οι καρποί τέτοιων λογισμών και τέτοιων πόθων να είναι καλοί; Έχουμε ανάγκη να μετανοήσουμε και να αλλάξουμε τον τρόπο της ζωής μας. Η μετάνοια δεν σημαίνει απλώς ότι πάμε στον ιερέα και εξομολογούμαστε∙ η ψυχή πρέπει να απελευθερωθεί από όλους αυτούς τους λογισμούς και τη μελαγχολία , που μας έχει υπερκεράσει λόγων των στρεβλών μας κατευθύνσεων . Η μετάνοια είναι μια αλλαγή βίου, μια αλλαγή κατεύθυνσης , μια στροφή προς το Απόλυτο Καλό και μια αποστροφή μας προς ο,τιδήποτε αρνητικό. Η πραγματική μετάνοια είναι σπάνια, ακόμα και ανάμεσα στους ευλαβείς ανθρώπους , και γι’ αυτό και υποφέρουμε τόσο πολύ. Αν οι άνθρωποί μας μπορούσαν να μετανοήσουν, δεν θα βίωναν τα βάσανα που περνάνε τώρα. Περιπλέκουμε άσχημα τις ζωές μας με τους λογισμούς και τους πόθους μας, Δεν το ήξερα αυτό παλιότερα, αλλά τώρα γνωρίζω ότι εγώ ευθύνομαι για όλα! Τώρα ξέρω γιατί οι Άγιοι Πατέρες μας θεωρούσαν τον εαυτό τους χειρότερο όλων.
8. Όταν προσευχόμαστε για κάτι εκ βάθους καρδίας, ο Κύριος μας το χαρίζει, επειδή είναι Θεός και Πατέρας μας ( Ματθ. 7,7-11 ) . Πρέπει να ενδυναμωθούμε με την προσευχή και να γίνουμε ένας νους και μία σκέψη στον τόπο μας. Αν το πετύχουμε αυτό δεν θα έχουμε εχθρούς. Αν κοιτάξουμε στην ιστορία του Ισραήλ, θα δούμε ότι οι εχθροί του θριάμβευαν καταπάνω του, κάθε φορά που οι Ισραηλίτες απομακρύνονταν από τον Θεό, και ότι ο Κύριος πάντα τους βοηθούσε όποτε μετανοούσαν ειλικρινά. Ο Κύριος είναι πάντοτε μαζί μας.
Από το βιβλίο : «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις : «Εν πλω»
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις : «Εν πλω»