Ένα διάλειμμα από την «ενήλικη ζωή»

Ποιος δεν θα ήθελε να επιστρέψει στα χρόνια που:

      

• Τις σημαντικές αποφάσεις τις παίρναμε μέσω της πρακτικής του… «α-μπε-μπα-μπλομ»!
• Τα λάθη διορθώνονταν απλά με το «σκίσε το χαρτί και γράψ’ το απ’ την αρχή»!
• Η χειρότερη τιμωρία και αγγαρεία ήταν να γράψεις 100 φορές: «Δεν θα ξανα…».
• Οι διαφωνίες τελείωναν με «μονά-ζυγά» ή με «πέτρα, ψαλίδι, χαρτί».
• «Έχω λεφτά» σήμαινε μόνο να μπορείς να αγοράσεις τσίχλες ή ένα παγωτό στο διάλειμμα.
• Το να γεμίσεις μία σακούλα με βόλους ήταν αρκετό για να σε κρατήσει ευτυχισμένο όλο το απόγευμα.
• Το «Κλέφτες και Αστυνόμοι» ήταν ένα παιχνίδι μόνο για τα διαλείμματα… Και ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό να είσαι ο κλέφτης, παρά ο αστυνόμος…
• Η λέξη «δηλητηριώδης» αναφερόταν μόνο σε είδη «εντόμων ή απαγορευμένων υγρών», όχι σε ανθρώπους…
• Για να ταξιδέψει κανείς από τη Γη στον ουρανό, το μόνο που χρειαζόταν να κάνει ήταν να γίνει… «αστροναύτης ή superman».
• Το τέλειο ήταν να παίζεις ποδόσφαιρο χωρίς τέρμα ή βόλεϊ χωρίς δίχτυ. Και οι κανόνες δεν είχαν και πολύ σημασία…
• Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί με το αντίθετο φύλο ήταν να σε πιάσουν την ώρα που παίζεις το «γιατρό».
• «Ο τελευταίος που θα φτάσει είναι χαζός!» ήταν η κραυγή που σ’ έκανε να τρέχεις, μέχρι που ένιωθες ότι θα’ σπαγε η καρδιά σου…
• Καμία στον κόσμο δεν ήταν πιο όμορφη από τη μαμά. Ήταν η μόνη που μ’ ένα της φιλί έκανε το «τραύμα» σου αμέσως καλά…
• Η «Καλή Νεράιδα» σου άφηνε ένα νόμισμα κάτω από το μαξιλάρι, ως αντάλλαγμα για το δόντι που σου έπεσε. Κι αν σου άφηνε και χαρτονομίσματα; Ε, τότε είχες απογειωθεί και πετούσες στα σύννεφα!
• «Απογοήτευση» ήταν να είσαι ο τελευταίος που θα έχεις επιλεχθεί για το θεατρικό του σχολείου ή για την ομάδα του ποδοσφαίρου.
• «Πόλεμος» σήμαινε μόνο να πετάς κομμάτια κιμωλίας και μπαλίτσες από χαρτί μέσα στην ώρα της χημείας. Πόλεμος ήταν κάτι που είχε συμβεί πριν γεννηθούμε και δεν θα συνέβαινε ποτέ ξανά…
• Τα παγωτά και τα φρούτα αποτελούσαν ομάδες βασικής διατροφής.
• Για να… μετατρέψεις το ποδήλατό σου σε μία δυνατή «μηχανή», χρειαζόταν μόνο να βάλεις μία πλαστική φιάλη κοντά στις ρόδες και πολλή φαντασία.
• Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να περνάς τα απογεύματα του καλοκαιριού από το να παίζεις με τα παιδιά της γειτονιάς σου ή να περιμένεις να δεις το γείτονα ή τη γειτόνισσα, που τόσο σε αγαπούσε, να περνάει…
• Ο… «μεγάλος αδελφός» ήταν ο χειρότερος βασανιστής, αλλά επίσης ήταν ο πιο δυνατός και πιστός προστάτης.

Αν μπορείς να θυμηθείς τα περισσότερα απ’ όλα αυτά, σημαίνει ότι έχεις πραγματικά ζήσει!

Πηγή: Από το βιβλίο «ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΙ!» του ΑΓΓΕΛΟΥ ΡΟΔΑΦΗΝΟΥ, PhD


via