Ο Θεός είναι ένα μεγαλείο Αγάπης και ευσπλαχνίας, για τον καθένα μας.
Κι όμως εμείς νιώθουμε τόση μεγάλη απόσταση από Εκείνον.
Θα θυμηθούμε να πάμε προς το μέρος του μόνο όταν θα θελήσουμε κάτι. Θα τον θυμηθούμε μόνο σε μεγάλες ανάγκες. Αν η μέρα μας ή η ζωή μας ρέει αρμονικά, δεν θα του απευθύνουμε τον λόγο.
Πολλές φορές νιώθουμε για κάθε μας επιτυχία καμάρι για τους εαυτούς μας, ενώ για κάθε μας πρόβλημα ή αποτυχία θα ρωτήσουμε «γιατί με τιμωρείς Θεέ μου».
Το να επιλέξουμε να ζήσουμε την ζωή μας κατά Θεό και να είμαστε κοντά Του κάθε λεπτό δεν είναι αδυναμία. Δεν επιλέγουν να ζήσουν κατά Θεό οι αδύναμοι χαρακτήρες, αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Το να βάλουμε στην ζωή μας τον Θεό για κάθε τι, είναι σοφία. Καθώς κι Εκείνος αυτό θέλει από μας. Για κάθε μας σκέψη, πράξη να του ζητάμε την βοήθεια Του. Όχι μόνο στα προβλήματά μας, αλλά στην απλή μας καθημερινότητα.
Όταν ζούμε κατά Θεό, υπάρχει πάντα και στα πάντα το δικό Του χέρι για να μας φροντίζει και να μας προστατεύει. Και τότε όλες μας οι μέρες είναι ευλογημένες από τον ίδιο.
Κάθε μέρα που έχει μέσα της τον Θεό είναι μία μέρα πλούτου και ηρεμίας. Μία μέρα χωρίς άγχος και φόβο. Μέρες χωρίς φωνές και καβγάδες. Μέρες χωρίς μπελάδες. Μέρες γεμάτες από την δική Του μοναδική αγάπη.
Ο Θεός μας αγαπά όλους, μα όλους τόσο πολύ.
Δεν μας κρίνει, δεν μας αξιολογεί και κάνει προσπάθειες να μας φέρει κοντά Του.
Κι αν κάποιος δεν ξέρει τον τρόπο να πάει κοντά Του, ας του μιλήσει και ας Του πει.
Θεέ μου, δίδαξέ με το θέλημά Σου.
Κι Εκείνος θα οδηγήσει τα βήματά σας.
