"Ο Εύτιμος απάντησε κάπως καθυστερημένα. Είπε:
- Κατά την παραμονή μου στην Ινδία έζησα για πολλά χρόνια κοντά στους γυμνοσοφιστές, άγιους άντρες που, έχοντας απαρνηθεί τα εγκόσμια, ζουν στα δάση και τρέφονται με καρπούς, ρίζες και νερό.
Αντί να αρρωστήσουν εξαιτίας αυτής της διατροφής, ισχυροποιούνται και αποκτούν μια ανίκητη εσωτερική δύναμη.
Ισχυρίζονται ότι, από τη στιγμή που σταματούν να τρώνε κρέας ζώων, ο νους τους αποκτά μεγαλύτερη διαύγεια και δεκτικότητα στο φως που προέρχεται από το Είναι τους.
Το κρέας, δηλώνουν, θολώνει το νου.
Από την άλλη, γνώρισα στην πόλη Βαράνασι, στις όχθες του Γάγγη, του ιερού ποταμού των Ινδών, έναν άντρα διαφορετικό από όσους έχω γνωρίσει έως σήμερα.
Σ' εκείνον οφείλεται στην πραγματικότητα η πλήρης μεταμόρφωση μου, σε σημείο που, παρότι έχω επίγνωση της αγριότητας που επικρατεί γύρω μας, μου είναι αδύνατο να συνεχίσω να ζω από το θάνατο αθώων ζώων.
- Τι κηρύσσει αυτός ο άγιος άνθρωπος; ρώτησε γλυκά η Θεανώ.
- Για να σας απαντήσω λεπτομερώς, θα χρειαζόμουν την προσοχή σας επί πολλές μέρες, ωστόσο, ακολουθώντας τον ειρμό της παρούσας συζήτησης, μπορώ να σας πω ότι κηρύσσει τη συμπόνοια προς όλα τα πλάσματα.
Για να φτάσει κανείς στην πνευματική ειρήνη, λέει, δεν αρκεί να αποσυρθεί στη μοναξιά των δασών και να αφοσιωθεί στις ασκητικές πρακτικές.
Ο ίδιος ήταν για πολλά χρόνια ένθερμος αναχωρητής, ώσπου αναγνώρισε την ανάγκη να βρει ένα δρόμο πιο ισορροπημένο, κυρίως για να αποτελέσει παράδειγμα για τους περισσότερους ανθρώπους.
Χωρίς συμπόνοια δεν μπορεί να υπάρξει απελευθέρωση, επαναλαμβάνει διαρκώς, καθώς η συμπόνοια που πηγάζει ενστικτωδώς από την καρδιά μας μας επιτρέπει να αντιληφθούμε, χωρίς να χρειάζονται μεγάλες εικασίες, ότι όλοι αποτελούμε μέρος ενός απέραντου ονείρου από το οποίο πρέπει να ξυπνήσουμε, ξεκινώντας από την κάθαρση του σώματος και του νου μας."
Benigno Morilla - Πυθαγόρας, Ο Γιος της Σιωπής