Προχθὲς μοῦ ζητήθηκε ἀπὸ κάποιον φίλο νὰ διαβάσω καὶ νὰ ἀπαντήσω σὲ ἕνα ἄρθρο «κάποιας ἀθέου ἐπιστήμονος, ἡ ὁποία ἔχει πολὺ ὡραῖες θέσεις σὲ ἄλλα θέματά της ποὺ διαβάζω» ὅπως μοῦ εἶπε. Ὄχι χωρὶς δισταγμὸ ἀποφάσισα νὰ ὑπακούσω στὴν αἴτησή του. Ὁ δισταγμὸς ἐνέκειτο στὸ ὅτι τέτοια θέματα δὲν συζητοῦνται μέσῳ μπλὸγκ (τοὐλάχιστον ἐγὼ δὲν τὰ καταφέρνω), διότι χρήζουν ἀμεσότητος. Στὸ καλύβι μου ἐδῶ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἔρχονται κατὰ καιροὺς πολλοὶ ἄθεοι κι ἔχουμε ἐνδιαφέρουσες συζητήσεις. (Μερικοὶ εἶναι τώρα πιστοί. Ἕνας μάλιστα ἦταν fan τοῦ Richard Dawkins). Ἀλλὰ μὲ ἕνα ἄρθρο καὶ μία ἀπάντηση δὲν μπορεῖ νὰ δοθεῖ λύση στὸν προβληματισμὸ τῆς ἀρθρογράφου• εἶναι μία διαδικασία ποὺ ἀπαιτεῖ ἐξειδίκευση γιὰ κάθε ἄτομο. Κάθε ἄνθρωπος χρήζει διαφορετικοῦ τρόπου προσέγγισης, γι' αυτὸ καὶ ἀσχολοῦμαι κυρίως μὲ προσωπικὲς ἐπαφές.
Τὸ μόνο ποὺ μοῦ ἀπομένει νὰ κάνω εἶναι κάποια σχόλια στὸ ἄρθρο μὲ στόχο τὴν ὑπόδειξη δρόμων γιὰ τὴν μελλοντικὴ ἀναζήτηση τῆς Ἀλήθειας ἐκ μέρους της. Καὶ εἶμαι σίγουρος ὅτι ἀναζητεῖ τὴν ἀλήθεια, καὶ δὲν εἶναι πεπεισμένη ὅτι τὴν κατέχει, ἐπειδὴ ζητάει «κάποιον μὲ σαφῆ καὶ ντόμπρα ἐπιχειρήματα νὰ τῆς ἀποδείξει ὅτι ὑπάρχει Θεός.» Ἀλήθεια, αὐτὸ εἶναι ἕνα χαρακτηριστικὸ τῶν περισσοτέρων «ἀθέων» ποὺ γνωρίζω. Δὲν μποροῦν νὰ ἡσυχάσουν στὴν ἀπόφαση ποὺ πῆραν ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός. Πολλοὶ ἔρχονται γιὰ παράδειγμα καὶ λένε «ἀποδεῖξτε ὅτι ὑπάρχει Θεός», ἀλλὰ δὲν συνάντησα κανέναν θεϊστὴ ἢ ἀγνωστικιστὴ ποὺ νὰ παρακαλεῖ νὰ τοῦ ἀποδείξουν ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός! Ἀναπαύονται στὴν παραδοχὴ τῆς ὑπάρξεως ἢ τῆς ἄγνοιας. Ὑπάρχει ἀκόμα ἡ AHA (American Humanist Association), ποὺ ἀσχολεῖται κομπλεξικὰ μὲ αὐτὸ τὸ θέμα. Ὑποτιμοῦν τοὺς θεϊστές, ἀλληλοεπαινοῦν τοὺς ὁμοίους τους, βρίσκουν «ἀποδείξεις» κλπ. Γιατί δὲν ἡσυχάζουν; Μήπως καταλαβαίνουν ὅτι δὲν ἔχουν πραγματικὴ ἀπόδειξη;
Ὅταν λοιπὸν δὲν γνωρίζουμε κάτι σίγουρα καὶ ψάχνουμε ἀπαντήσεις πρέπει νὰ θέσουμε τὸν ἑαυτό μας σὲ τάξη μαθητού. Γιατί αὐτὸς ποὺ νομίζει ὅτι τὰ γνωρίζει ὅλα δὲν μπορεῖ νὰ μάθει τίποτε περισσότερο. Μιλάω γιὰ αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς ὀνομάζουμε «Ὑπερηφάνεια». Ἀπὸ ἐδῶ νομίζω ὅτι ξεκινοῦν ὅλα τὰ προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ τὸ ἄρθρο ἀποπνέει ἀρκετὴ ὑπερηφάνεια. Εἶναι λάθος νὰ ἰσχυρίζεται κανεὶς ὅτι ὅσοι «πραγματικὰ πιστεύουν σὲ μία ἀνώτερη μορφή… εἶναι οἱ περισσότεροι ἄτομα τῆς τρίτης ἡλικίας… ἀμόρφωτα ἄτομα ποὺ δὲν κατάφεραν νὰ νοιώσουν λίγο τὴν ἐπιστήμη στὸν κόσμο τους… καὶ τελικὰ στρέφονται στὴ θρησκεία». Καταρχὴν ἐδῶ πρέπει νὰ ξεκαθαρίσουμε τὴν πίστη ἀπὸ τὴ θρησκεία. Ναί. Δὲν εἶναι κανεὶς ὑποχρεωμένος νὰ ἀκολουθεῖ τὸ συρμὸ τῆς κοινωνίας του στὸ θέμα τῆς θρησκείας γιὰ νὰ πιστεύει στὸ Θεό. Γιὰ παράδειγμα, ἐγὼ πιστεύω στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἔχω προσωπικὴ ΣΧΕΣΗ μαζὶ Του (τί σᾶς λέω τώρα…) ἀλλὰ δὲν ἀνήκω στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι κόλλησαν στοὺς ἐξωτερικοὺς τύπους ποὺ συνοδεύουν τὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν μπόρεσαν νὰ δοῦν τὴν οὐσία, ποὺ εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ Πνεύματος ἀπὸ τὴν Ὕλη καὶ ἡ ἕνωση μὲ τὸ Θεῖο. Σ’ αὐτὸ μπορεῖ νὰ συνέτεινε καὶ τὸ ἱερατεῖο τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὰ συμφέροντά του. Καὶ ὁ λαὸς ἀπηύδησε ἀπὸ τὴν ὑποκρισία καὶ ἀρνεῖται τὸ Θεό. Ἂς μὴν μακρυγορῶ ὅμως, καὶ ἂς ἐπιστρέψω στὰ ἀμιγῶς σχετικὰ μὲ τὸ ἄρθρο.
Ὄχι λοιπόν, δὲν εἶναι οἱ περισσότεροι γέροι καὶ ἀγράμματοι. Προσωπικὰ ἔχω πτυχίο Πανεπιστημίου καὶ διάφορα ἄλλα πιστοποιητικὰ καὶ εἶμαι κάτω ἀπὸ 40. Ἔχομε κοντὰ μας ἀνθρώπους ποὺ δούλεψαν στὸ CERN, στὴ NASA, σὲ μεγάλα Πανεπιστήμια. Κι ἐδῶ στὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι πάρα πολλοὶ οἱ νέοι καλόγεροι. Αὐτοὺς ποὺ κατονομάζει ἡ ἀρθρογράφος εἶναι ἁπλὰ τὸ πλῆθος, ποὺ δὲν βλέπει ὅμως τὴν οὐσία. Ἀκολουθεῖ κάποιους τύπους. Ὅμως πρόβλημά τους-δικαίωμά τους. Τὸ θέμα εἶναι ὅτι ἂν ἔχει κανεὶς αὐτὴ τὴ στάση ἀνωτερότητος ποτὲ δὲν θὰ μπορέσει νὰ θέσει ὑπὸ ἐξέταση τὴν κοσμοθεωρία του. Κι ἂν ἔχει κάποιο λάθος στὸ θεμέλιο, καὶ ὅλο τὸ οἰκοδόμημα χτίστηκε σὲ σαθρὴ βάση δὲν θὰ ἐπιτρέψει σὲ κανέναν νὰ τοῦ τὸ ὑποδείξει. Πρῶτο βῆμα λοιπὸν γιὰ τὴν εὕρεση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ Ταπείνωση.
Τὸ ἑπόμενο θέμα ποὺ θέλω νὰ θίξω εἶναι ἡ Δικαιοσύνη. Ὅταν ἐξετάζουμε μία θεωρία καὶ τὴ βασανίζουμε μὲ ἐρωτήματα, γιὰ νὰ εἴμαστε δίκαιοι πρέπει νὰ κάνουμε τὰ ἴδια ἐρωτήματα καὶ στὴν θεωρία-ἀντίποδα. Γιὰ νὰ γίνω συγκεκριμένος: τὸ σύμπαν εἴτε ἔγινε μόνο του, εἴτε τὸ δημιούργησε ὁ Θεός. Κάθε ἄλλη ἄποψη μπορεῖ νὰ συνταιριαστεῖ σὲ μία ἀπὸ τὶς δύο παραπάνω κατηγορίες, ἀνάλογα μὲ τὶς περιστάσεις ἀναζήτησης. Ὑποθέτω ὅτι ἡ ἀρθρογράφος εἶναι πιστὴ στὴν θεωρία τῆς Μεγάλης Ἐκρήξεως καὶ τῆς Ἐξελικτικῆς θεωρίας τῶν ἐμβίων ὀργανισμῶν. Ὅταν ρωτάει: «Γιατί ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔχει δημιουργηθεῖ ἀπὸ κάτι τὸ ὁποῖο δὲν μποροῦμε κἄν νὰ προσδιορίσουμε;» πρέπει νὰ σκεφτεῖ καὶ τὸ ἄλλο: Μήπως μποροῦμε νὰ προσδιορίσουμε πῶς δημιουργήθηκε ὁ ἄνθρωπος μέσῳ ἐξέλιξης; Μία θεωρία γεμάτη τρῦπες, ἀντιφάσεις καὶ bugs. Νομίζουμε ὅτι κάτι καταλαβαίνουμε μέχρι ποὺ ἀνακαλύπτεται κάτι ἄλλο ποὺ ἀνατρέπει τὰ προηγούμενα. Ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ ἀνακάλυψη τοῦ Java Man ἀπὸ τὸν Dubois καταχωνιάστηκε ὅταν παρουσιάστηκε μετὰ ἀπὸ 30 χρόνια ὅτι εἶχαν βρεθεῖ καὶ 2 κρανία μορφολογικῶς συγχρόνου ἀνθρώπου μαζὶ μὲ τὸν Java man. Τί νὰ πρωτοειπῶ; Ἀστήρικτη θεωρία καὶ ὅμως ἔχει τόσους πιστούς.
«Γιατί αὐτὴ ἡ ὕπαρξη [Θεὸς] προϋπῆρχε ὅλων;» Τί πιὸ λογικό; Ὁ Δημιουργὸς δὲν προϋπάρχει τοῦ δημιουργήματος; Ὁ Ἀρχιτέκτων τῆς οἰκίας; Ἢ μήπως τὸ Big Bang μένει ἀνεπηρέαστο ἀπὸ τὴν ἐρώτηση; Ἀλλὰ ποιὰ ἀπὸ τὶς ἐκδοχὲς του ὅμως νὰ ἐξετάσουμε; Ἄλλοι λένε ὅτι ἔχουμε ἕνα ἀέναο κύκλο Big Bang καὶ Big Crunch. Ἄλλοι λένε ὅτι ὑπάρχουν ἄπειρα σύμπαντα. Ἄλλοι ὅτι ὑπάρχει μήτρα συμπάντων. Ἄλλοι ἄλλα πιὸ ἀκραία. Τί νὰ πρωτοειπεῖ κανείς. Σὲ ὅλες ὅμως τὶς περιπτώσεις, ἐρωτῶ, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, γιατί νὰ προϋπάρχει ἡ ἀρχικὴ μᾶζα-ἐνέργεια, ἢ τὸ fluctuation τοῦ Alan Guth ἢ ὅ,τι πιστεύει ὁ Stephen Hawking; Οἱ φυσικοὶ νόμοι προϋπῆρχαν; Πῶς δημιουργήθηκαν; Ἂς κοιτάξουμε καλύτερα λίγο στὸν ἔναστρο οὐρανὸ (ὁ ὁποίος δὲν φαίνεται καλὰ στὶς πόλεις ποὺ ζεῖτε…) καὶ ἂς προσπαθήσουμε νὰ κατανοήσουμε τὸ μέγεθος τοῦ ἀνθρώπου μπρὸς στὸ σύμπαν, γιὰ νὰ μποῦμε λίγο στὴ θέση μας. Εἴμαστε ἕνα τίποτα. Μία «τυχαία» ἡλιακὴ ἔκρηξη, ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ «τυχαία» ποὺ μᾶς ἔφεραν ἐδῶ(!!!), ἂν ἦταν μεγαλύτερη ἀπὸ τὶς συνηθισμένες, ὅπως παρατηροῦμε ὅτι γίνεται σὲ ἄλλα ἄστρα, θὰ μποροῦσε νὰ ἐξαλείψει τὴ ζωὴ στὴ γῆ ἀκαριαία. Αὐτοὶ εἴμαστε. Ὁ «Μεγάλος» Ἄνθρωπος!
Καὶ αντιθέτως μὲ ὅ, τι νομίζει ἡ ἀρθρογράφος, ἡ Ἁγία Γραφὴ τὸ ἐξηγεῖ. «Μπαίνει στὸν κόπο» κατὰ τὴν ὁρολογία τοῦ ἄρθρου. Ἀρκεῖ νὰ τὴ μελετοῦμε μὲ ταπείνωση. «(Γέν. 1:1) ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» Ἐν ἀρχῇ, ἤγουν αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ χρόνου, δηλαδὴ ὁ Θεὸς ἐποίησε τὸν Χρόνο. Ὁ Δημιουργὸς πάντοτε προηγεῖται τῶν δημιουργημάτων του, καὶ δὲν περιέχεται σὲ αὐτά, συνεπῶς ὁ Θεὸς εἶναι ἐκτὸς Χρόνου. Ἀλλὰ ἂς μὴν θεολογῶ ἐδῶ. Δὲν ἐπαρκεῖ ὁ χῶρος. Γιατί ἡ Ἁγία Γραφὴ ἔχει πληθώρα πληροφοριῶν-συμβουλῶν γιὰ πάμπολλα θέματα: σωματικὴ ὑγεία, κοινωνικὴ διοργάνωση, οἰκονομικὴ ὀργάνωση κράτους (ναί, γιὰ τὴν κρίση μιλῶ), σχέσεις μεταξὺ ζευγαριοῦ, σχέσεις γονέων-παιδιῶν κ.ἄ. Χρειάζεται ὅμως κλειδὶ γιὰ τὴν ἀποκρυπτογράφηση…
Προχωρῶ σχολιάζοντας διάφορα σημεῖα τοῦ ἄρθρου. Συμφωνῶ ὅτι αὐτοὶ ποὺ λένε ὅτι πιστεύουν ἐπειδὴ τοὺς ἔτυχε κάτι ἄσχημο στὴ ζωὴ τοὺς δὲν πιστεύουν πραγματικά. Καὶ ἡ ἀπόδειξη εἶναι ὅτι πολὺ γρήγορα ξεχνοῦν τὴν «πίστη» τους, μετὰ τὴν ὑπερπήδηση τοῦ ἐμποδίου. Ὑπάρχει ὅμως ἡ περίπτωση μία στραβὴ ἀρχὴ νὰ ἔχει σωστὴ ἔκβαση ἀργότερα.
Γιὰ τὸ θέμα τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος δὲν θὰ ἀσχοληθῶ ἐδῶ. Εἶναι ἀπύθμενο. Βάθη θεολογίας κρύβει. Μόνο θὰ παρατηρήσω ὅτι ἄν οἱ φεμινίστριες αἰτιώνται τὸ πλευρὸ τοῦ Ἀδάμ γιὰ τὴν κοινωνικἠ θέση τῆς γυναίκας πάσχουν ἀπὸ …λογική! Τὸ ὅτι πῆρε ὁ Θεὸς τὸ πλευρὸ τοῦ Ἀδὰμ καὶ τὸ ἀνέπλασε σὲ Εὔα (ὅ,τι κι ἂν σημαίνει αὐτὴ ἡ εἰκόνα) δὲν σημαίνει ὅτι ἡ Εὔα ἦταν κατώτερη τοῦ Ἀδάμ. Γιὰ παράδειγμα ἂν πάρω τὸ σασὶ ἑνὸς Hyundai καὶ μοντάρω πάνω του ἕνα BMW ἢ κάποιο αὐτοκίνητο-πατέντα δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πολὺ καλύτερο ἀπὸ τὸ ἀρχικό; Γιατί αὐτὴ ἡ σύγκριση; Ὅσον ἀφορᾶ στὴν «ἀδικία», αὐτὴ ὀφείλεται στὸν ἀνθρώπινο παράγοντα ποὺ ὄντας ὑλικὸς παραγκώνισε στὴν ἀρχαιότητα τὴ Γυναῖκα, ποὺ πνευματικὰ εἶναι τὸ ἴδιο μὲ τὸν ἄνδρα, ἀλλά ὑλικῶς-σωματικῶς πιὸ ἀδύνατη. Ἀρκεῖ νὰ διαβάσει κανεὶς Πλάτωνα γιὰ νὰ διαπιστώσει τὴ θέση τῆς γυναίκας στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα (γιὰ παράδειγμα στὴν Πολιτεία του, ἴσως καὶ στὴν Ἀπολογία τοῦ Σωκράτους, ἄν θυμάμαι καλῶς). Ὁ Χριστὸς ὅμως δὲν εἶπε «ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ' αὐτὴν»(Ἰω. 8,7) γιὰ τὴν μοιχαλίδα πού ὁ νόμος τους προέβλεπε λιθοβολισμό; Ὁ Παῦλος δὲν εἶπε «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ• πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ; (Γαλ. 3,28)». Δὲν ἦταν ὁ Χριστὸς πού ἐξίσωσε τὰ 2 φῦλα 1500 χρόνια πρὶν τὴν Ἀναγέννηση;
Ὄχι, δὲν φταίει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ φεμινισμό. Φταίει ὁ …Ροκφέλερ! Τὸ ἐκμυστηρεύτηκε ὁ Νίκολας Ροκφέλερ στὸν Ἀαρὸν Ρουσσὸ, ὁ ὁποῖος τὰ δημοσίευσε μέσῳ τοῦ Alex Jones (καὶ φυσικὰ πέθανε). «Ἡ οἰκογένειά μου», εἶπε, «χρηματοδότησε τὸν φεμινισμό, γιὰ δύο λόγους: πρώτον γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ φορολογήσουμε καὶ τὸν ὑπόλοιπο μισὸ πληθυσμὸ καὶ δεύτερον γιὰ νὰ μεγαλώσουμε ἐμεῖς τὰ παιδιά τους.» Τρέξτε τώρα νὰ ἐξισώσετε δύο ἀνόμοια καὶ ἀλληλοσυμπληρούμενα πράγματα…
Ἂς περάσουμε τώρα στὰ «κουτορνίθια». Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἔτσι μᾶς θεωρεῖ ἡ πλειονότης τῶν «ἀπηλευθερωμένων» ἀνθρώπων, τῶν μπροστάρηδων, τῶν σοφῶν… Βεβαίως ὑπάρχουν καὶ «κουτορνίθια». Ἀλλὰ βρίσκονται διάσπαρτα σὲ ὅλες τὶς τάξεις, σὲ ὅλους τοὺς χώρους. Καὶ στοὺς θεϊστὲς καὶ στοὺς ἀθέους. Ὅμως αὐτοὶ οἱ χαρακτηρισμοί, εἰδικὰ ὅταν γενικεύονται, δὲν βοηθοῦν καὶ πολὺ στὴν προσέγγιση καὶ στὸν γόνιμο διάλογο. Ἐμεῖς πάντως δὲν τοὺς θεωροῦμε ἔτσι, ἀλλὰ ἁπλὰ παραστρατημένους ἀδελφούς, ποὺ δὲν θέλουν νὰ δοῦν τὴν ἀλήθεια.
Ἂς ἐξετάσουμε ὅμως καθαρὰ φιλοσοφικὰ τὸ θέμα. Δὲν θὰ ἀναφερθῶ καθόλου σὲ προσωπικὲς ἐμπειρίες, οὔτε κοντινῶν σὲ μένα ἀνθρώπων, περὶ ἐπαφῶν μὲ ἄλλες ὀντότητες, ἀνεξήγητες θεραπεῖες ἀνιάτων ἀσθενειῶν κ.τ.λ. Εἶναι γνωστὰ σὲ ὅλους ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ γίνουν ἀποδεκτὰ ἀπὸ τρίτους, εἰδικὰ ὅταν ἔχουν στάση ἀλαζονίας, καὶ τὰ ἐντάσσουν ὅλα σὲ πλαίσια ὅπως «παραισθήσεις, φαντασίες, συμπτώσεις». Ἐντάξει. Τελείως φιλοσοφικὰ λοιπόν, τί χρειάζεται γιὰ νὰ ἀποδείξω ὅτι κάτι ὑπάρχει; Ἐννοῶ γνωσιολογικῶς καὶ ὄχι ὀντολογικῶς, δηλ. δεχόμενοι τὴν παραδοχὴ ὅτι οἱ αἰσθήσεις μᾶς παρουσιάζουν τὸν πραγματικὸ κόσμο. (Ἂν εἶναι πράγματι ἔτσι εἶναι ἄλλο θέμα…) Δὲν ἀρκεῖ νὰ ἐκθέσω τὸ ἴδιο τὸ ὄν ἢ μία ἀπὸ τὶς ἐνέργειες του στὶς αἰσθήσεις μας; Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, τί χρειάζεται γιὰ νὰ ἀποδείξω ὅτι κάτι δὲν ὑπάρχει; (Προσοχὴ στὴν ἔννοια ἀπόδειξη, δὲν μιλοῦμε γιὰ ἔνδειξη ἢ ὑποψία.) Δὲν πρέπει νὰ γνωρίζω ταυτόχρονα τὰ πάντα; Δηλαδή, ἂν γνωρίζω τὰ πάντα γιὰ τὸ μισὸ σύμπαν στὸ παρελθόν, τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον, μπορῶ νὰ πῶ μὲ βεβαιότητα ὅτι δὲν ὑπάρχει κάτι, γιὰ παράδειγμα ἕνα οὐράνιο σῶμα Α; Κι ἂν εἶναι στὸ ἄλλο μισό ποὺ δὲν γνωρίζω; Ἐπίσης ἂν γνωρίζω τὰ πάντα γιὰ ὅλο τὸ σύμπαν στὸ παρόν, μπορῶ νὰ πῶ μὲ βεβαιότητα ὅτι δὲν ὕπηρξε κάτι; Θέλω νὰ πῶ ὅτι ἡ ἀπόδειξη μὴ ὕπαρξης εἶναι γενικὰ ἀδύνατη, καὶ συνήθως γίνεται μὲ ἀναγωγή.
Ἂν λοιπὸν δὲν εἶναι κανεὶς ἀπολύτως σίγουρος ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, δὲν ἔχει ἀποδείξεις, ἂς μὴν κατηγορεῖ κάποιον ποὺ εἶναι σίγουρος ὅτι ὑπάρχει. Μία στάση ἀδιαφορίας εἶναι λιγότερο ἀλαζονικὴ καὶ ἐπιτρέπει βελτίωση. Ἡ πίστη εἶναι προσωπικὴ ὑπόθεση, ἀλλὰ μιᾶς καὶ φθάσαμε ἐδῶ, θὰ ἀναφέρω λίγα ἀπὸ τὴν προσωπική μου ἐμπειρία γιὰ νὰ δείξω ὅτι ἡ πίστη στὸ Θεὸ μὲ ἔκανε καλύτερο ἄνθρωπο. (Τί εἶναι ὅμως Καλὸ καὶ τί Κακό;;;) Καὶ πάλι δὲν θὰ ἀναφέρω ὑποκειμενικὲς-προσωπικὲς ἀπόψεις, ἀλλὰ ἀπόψεις ποὺ διασταυρώθηκαν με ἀνθρώπους ποὺ μὲ γνώριζαν ἀπὸ παλιά. (Ἐξάλλου γιὰ αὐτοὺς τοὺς φίλους μου γράφω περισσότερο, καὶ λιγότερο γιὰ τὴν ἀρθρογράφο καὶ ἄλλους τυχῶν ἀναγνῶστες).
Ἀναγκάζομαι νὰ μιλήσω γιὰ τὸ ἄτομό μου, πρᾶγμα ποὺ μισῶ, ἐπειδὴ τὸ ἄρθρο ἀναφέρει «…καὶ μόνο ἂν πιστεύεις σὲ αὐτὴν «πραγματικὰ» γίνεσαι καλύτερος ἄνθρωπος;» Δεχόμενος ἀνώτερη ὕπαρξη πάνω ἀπὸ τὸ Ἐγώ σου, ταπεινώνεσαι, δέχεσαι πιὸ στωϊκὰ διάφορες δυσκολίες τῆς ζωῆς, μὲ συνέπεια νὰ μπορεῖς νὰ τὶς ξεπερνᾶς εὐκολότερα, ἀφοῦ τὸ μυαλὸ δὲν θολώνει ἀπὸ τὸ ἄγχος καὶ τὸ θυμὸ ποὺ συνοδεύουν τὴν Ὑπερηφάνια. Εἶδα ἐπίσης ὅτι ἀφιερώνοντας περισσότερο χρόνο στὸ πνεῦμα καὶ λιγότερο στὸ σῶμα ξεπέρασα πολλὲς βιολογικὲς ἀνάγκες, ἐλευθερώνοντας χρόνο καὶ ἐνέργεια γιὰ περισσότερη ἀναζήτηση. Εἶδα τὸ μυαλό μου νὰ «καθαρίζει» σὲ σχέση μὲ ὅ,τι ἦταν πρίν. Εἴδα τὴ μνήμη μου νὰ δυναμώνει. Εἶδα μία ὄξυνση τῆς ἀναλυτικῆς ἱκανότητας τῶν γεγονότων καὶ τῶν δυνάμεων ποὺ διαμορφώνουν τὴν κοινωνία. Καὶ μιᾶς καὶ βρίσκομαι ἔξω ἀπὸ αὐτὴν τὴν παρακολουθῶ μὲ ἄγρυπνο μάτι σὰν ἀπὸ ψηλὰ χωρὶς νὰ ἐπηρρεάζομαι ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὰ παθήματά της. Εἶδα προβλέψεις μου νὰ ἐπαληθεύονται. Εἶδα ὅτι οἱ φίλοι μου μὲ ἐμπιστεύονται περισσότερο πλέον τὰ μυστικά τους, τὶς ἀνησυχίες τους, τοὺς προβληματισμούς τους. Εἶδα ὅτι δέχονται τὶς συμβουλές μου ὡς σωστές. Αὐτὰ δὲν ἔγιναν ὅλα ἐξαιτίας τῆς πίστης μου; Δὲν εἶναι ἡ ἐπίδραση τοῦ Θεοῦ στὸ πνεῦμα μου; Δὲν βοηθάω ἔτσι περισσότερο τὴν κοινωνία παρὰ ἂν ἔμενα μέσα σε αὐτὴν ἀλλὰ τὸ μυαλό μου ἔμενε μέσα στὸ σκοτάδι; Καὶ λέγοντας γιὰ κοινωνία περνᾶμε στὸ τελευταῖο ἐρώτημα, ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ ἂν ἡ πίστη στὸ Θεὸ κάνει τὸν κόσμο καλύτερο, ἀφοῦ εἴδαμε ὅτι τὸ ἄτομο τὸ κάνει καλύτερο. (Ἔχει ὅμως δυσκολία γιὰ νὰ φτάσεις ἐκεῖ…)
Νομίζω ὅτι ἡ καλύτερη ἀπάντηση γιὰ τὸ «κλισὲ» ἐρώτημα γιατί ἡ ἀδικία, ἂν ὑπάρχει Θεός, εἶναι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ. Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅλη τὴ βουλὴ ἑνὸς πανυπέρτατου ὄντος, πού ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ δημιουργήσει τὸ σύμπαν; Τί εἴμαστε; (Ταπείνωση καὶ πάλι…). Μήπως ἔχουμε ἀπαντήσει σὲ ὅλα τὰ ἐρωτήματα τοῦ φυσικοῦ κόσμου γιὰ νὰ εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἀπαντήσουμε καὶ σὲ ὅλα τὰ ἐρωτήματα τοῦ μεταφυσικοῦ; Καὶ μὲ τίνος κριτήρια «ἀφήνει ἀτιμώρητους τοὺς ἐγκληματίες… καὶ καταδικάζει τοὺς φτωχούς»; Ἕνας καρκίνος εἶναι καλὸς ἢ κακός; Κακὸς γιὰ τὸ σῶμα ἢ γιὰ τὸ πνεῦμα; Καὶ πῶς γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος ποιὸς εἶναι τίμιος; Τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ κρίνει εἶναι κάποιες ἐξωτερικὲς ἐνέργειες. Τὸ ἐσωτερικὸ τῆς καρδιᾶς; Πάντως, γιὰ τοὺς τύπους, θὰ ἀπαντήσω ὅτι πραγματικὰ γιὰ τὴν παγκόσμια ἐξαθλίωση φταίει καθαρὰ ὁ ἄνθρωπος: Κατ’ ἀρχὴν οἱ Ἐπικυρίαρχοι ποὺ μὲ τὴν ἀπληστία τους θέλουν νὰ συγκεντρώνουν ὅλον τὸν παγκόσμιο πλοῦτο στὰ χέρια τους. Καὶ κατὰ δεύτερο λόγο ἐμεῖς, ὁ λαός, ποὺ μὲ τὴν ἀδιαφορία μας γιὰ τὴν καλλιέργεια τοῦ πνεύματος καὶ συνεπῶς μὲ τὴν προσκόλληση στὴν ὕλη, τοὺς δίνουμε πρόσφορο ἔδαφος γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῶν σχεδίων τους. Τί φταίει ὁ Θεὸς ποὺ οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν θέλουν νὰ Τὸν ὑπακούσουν καὶ εἶναι ἄπληστοι καταστρέφοντας τὴν Μαύρη Ἤπειρο γιὰ τὸν ὀρυκτὸ πλοῦτο της; Ἢ μήπως πιστεύει κανεὶς ὅτι δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ζήσουν τοὐλάχιστον ἀξιοπρεπέστατα ἢ καὶ πλουσιοπάροχα οἱ Ἀφρικανοὶ ἀδελφοὶ μας ἂν τοὺς ἀφήναμε στὴν ἡσυχία τους; Μοῦ θυμίζει μία περίπτωση ποὺ κάποια μητέρα ἡ ὁποία στὴν ἐγκυμοσύνη της κάπνιζε, ὅταν γεννήθηκε τὸ παιδὶ μὲ προβλήματα ὑγείας τὰ ἔβαλε μὲ τὸ Θεό, λὲς καὶ τῆς εἶχε πεῖ ὁ ἴδιος νὰ καπνίζει ἀρειμανίως… Γιατί λοιπὸν νὰ ἐπέμβει ὁ Θεὸς νὰ μᾶς σώσει ἀφοῦ εἴμαστε ἀδιάφοροι καὶ συνεπῶς ἀνάξιοι σωτηρίας; Ἂν ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἦταν φιλοσοφημένα ἄτομα θὰ εἴχαμε τρόικα σήμερα;
Φθάνουμε στὸ τέλος. Λέει: «καιρὸ τὸ ἀκοῦμε ἀλλὰ δὲν τὸ βλέπουμε». Δηλ. νὰ γίνεται καλύτερος ὁ κόσμος μὲ τὴν πίστη στὸ Θεό. Συμφωνῶ ἀπόλυτα. Γιατί βλέπουμε ὁ κόσμος νὰ γίνεται χειρότερος συνεχῶς. Ἀλλὰ ὅμως βλέπουμε ὅτι ὅλο καὶ λιγότεροι ἄνθρωποι (νομίζω ὅτι 1/1.000.000 πιστεύει πραγματικά), παρασυρμένοι ἀπό τὴν πίστη σὲ διάφορες ψευδοθεωρίες, πιστεύουν πραγματικὰ στὸ Θεό. Μήπως τὰ μεγέθη εἶναι ἀνάλογα; Δὲν ξέρω. Πῶς θὰ γίνει καλύτερος ὁ κόσμος; Ἂν γίνουν καλύτερα τὰ ἄτομα ποὺ τὸν ἀποτελοῦν. Δὲν μπορεῖ νὰ περιμένουμε νὰ γίνει ὁ κόσμος καλύτερος γιὰ νὰ μᾶς κάνει καὶ μᾶς καλύτερους, ἀλλὰ ἐμεῖς νὰ γίνουμε ὁ καθένας καλύτερος καὶ ἔτσι ὁ κόσμος στὸν ὁποῖο ἀνήκουμε καὶ μεῖς γίνεται κατὰ τι καλύτερος. (Ἀφοῦ κόσμος εἶναι τὸ σύνολο τῶν ἀτόμων.) Ἐγὼ πάντως νομίζω πὼς ἔγινα καλύτερος πιστεύοντας στὸ Θεό. Ὁ καθένας ἂς βρεῖ τὸ δρόμο ποὺ θὰ τὸν κάνει καλύτερο.
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ
Τὸ ἄρθρο ἔχει πολλὰ ἀκόμα σημεῖα ποὺ μποροῦν νὰ ἀπαντηθοῦν, ἀλλὰ θὰ ξεφεύγαμε ἀπὸ τὰ πλαίσια ἐνὸς ἄρθρου γιὰ δημοσίευση σὲ μπλόγκ. Οἱ ἀπαντήσεις στὶς κύριες ἐρωτήσεις του ὅμως συνοψίζονται ὡς ἑξῆς:
1. Δικαιοσύνη: μὲ ὅση ἀκρίβεια ἐρευνοῦμε τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἐρευνοῦμε καὶ τὶς ἐπιστημονικὲς θεωρίες (καὶ τὶς ψευδοεπιστημονικὲς ποὺ παρουσιάζονται ὡς ἐπιστημονικές). Θὰ ἐκπλαγεῖτε ἀπὸ τὴν ἀπάτη ποὺ κρύβεται ὑπὸ τὸν μανδύα τῆς ἐπιστήμης. Δὲν μιλῶ γιὰ τὴν πραγματικὴ ἐπιστήμη βεβαίως ἀλλὰ γιὰ συμφέροντα ποὺ προπαγανδίζουν στὸ ὄνομα τῆς ἐπιστήμης. Μετὰ βλέπουμε πιὸ ἀπὸ τὰ 2 μοντέλα ἑρμηνεύει καλύτερα τὸν κόσμο ποὺ ζοῦμε. (Ἂν ὁ κόσμος δὲν ἔγινε μόνος του, τότε κάποιος τὸν δημιούργησε…)
2. Ταπείνωση: Δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ θέσουμε τὸν ἑαυτό μας στὴν πραγματικὴ του θέση, καὶ νὰ μὴν τὸν ἀφήνουμε νὰ νομίζει ὅτι εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ ὅ, τι πραγματικὰ εἶναι. Ἔτσι μόνο μποροῦμε νὰ ἐπιτρέψουμε στὸ Θεῖο νὰ μᾶς φανερώσει κάποια ἐνέργειά Του.
3. Ἀναζήτηση: Νὰ μὴν παρατοῦμε τὴν ἔρευνα μέχρι νὰ φτάσουμε στὴ Φώτιση, στὴ Λύτρωση, στὴ Θέωση. Ἄλλοι χρησιμοποιοῦν τοὺς ὅρους Νιρβάνα, ἄλλοι Σατόρι κλπ. ἀλλὰ ἡ περίπτωσή μας εἶναι μία ΣΧΕΣΗ μὲ τὸ θεῖο, δὲν εἶναι ἁπλὰ μία διανοητικὴ ἠρεμία. Θέλουμε νὰ προσελκύσουμε τὸ Θεῖο πρὸς τὸ πνεῦμα μας.
Εὔχομαι σὲ ὅλους (καὶ στὸν ἑαυτό μου)
Καλὴ Φώτιση
Μοναχὸς Κλαυδιανὸς
Ἅγιον Ὄρος