Εισαγωγή
Και δικαιότατη και αυτή που πρέπει είναι η επωνυμία που παίρνει το ψυχωφελέστατο βιβλίο. Γιατί αν και πολλά από τα ιερά και θεόπνευστα βιβλία της Παλαιάς και Νέας Διαθήκης, ωνομάσθηκαν αμέσως από αυτά τα ίδια πράγματα, που διδάσκουν (έτσι, για παράδειγμα, η Γένεσις του Μωϋσή ωνομάστηκε, επειδή αναφέρει για την από το μηδέν γέννησι και Δημιουργία και τα τέσσερα Ευαγγέλια, γιατί ιστοριογραφούν τα καλά και σωτηριώδη μηνύματα των ανθρώπων. Ποιος δεν βλέπει γιατί και αυτό εδώ το βιβλίο ωνομάσθηκε κατάλληλα Αόρατος Πόλεμος, από αυτήν αμέσως την ύλη και τις υποθέσεις με τις οποίες ασχολείται;
Γιατί διδάσκει αυτή, (όχι για κάποιον αντιληπτό και ορατό πόλεμο, όχι για εχθρούς σωματικούς και οφαλμοφανείς, αλλά για τον αόρατο πόλεμο που γίνεται στο μυαλό, στον οποίο παίρνει μέρος κάθε χριστιανός, αμέσως από την ώρα που θα βαπτισθή και υποσχεθή απέναντι στον Θεό, να πολεμάη σε αυτόν μέχρι να πεθάνη, για χάρι του θείου αυτού ονόματος. Γι αυτό και σχετικά με αυτόν τον πόλεμο, παραβολικά γράφτηκε στους Αριθμούς... Γι αυτό λέγεται στο βιβλίο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΥΡΙΟΥ (Αριθμ. 21,14), και διδάσκει για εχθρούς ασώματους και αφανείς, οι οποίοι είναι τα διάφορα πάθη, οι θελήσεις της σάρκας και οι πονηροί δαίμονες, οι οποίοι μισούν τους ανθρώπους και δεν σταματάνε ημέρα και νύκτα να μας πολεμάνε. Όπως είπε ο μακάριος Παύλος «δεν έχουμε να παλαίψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τους κυρίαρχους του κόσμου τούτου, τα πονηρά πνεύματα που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό». (Εφεσ. 6,12).
Και οι στρατιώτες που πολεμούν σε αυτό τον πόλεμο είναι όλοι οι χριστιανοί, όπως μαθαίνουμε από αυτό το βιβλίο. Αρχιστράτηγος των χριστιανών παρουσιάζεται ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, περιτριγυρισμένος με όλους τους χιλιάρχους και εκατοντάρχους, δηλαδή με όλα τα τάγματα των «Αγγέλων και των Αγίων»· πεδίο αγώνα και τόπος και πολεμήστρα, μέσα στον οποίο ο πόλεμος αυτός γίνεται, είναι η ίδια η καρδιά και όλος ο εσωτερικός άνθρωπος, και χρόνος του πολέμου είναι όλη μας η ζωή.
Ποιά πάλι είναι τα όπλα, με τα οποία εξοπλίζει τους στρατιώτες του ο Αόρατος αυτός Πόλεμος; Ακούστε· η περικεφαλαία αυτών και το σκουτάρι, είναι η εκπληρωμένη δυσπιστία και η απελπισία του εαυτού τους. Η σημαία τους και το σιδερένιο πουκάμισο, είναι το θάρρος προς τον Θεό και η βέβαιη ελπίδα. Ο θώρακας και το περιστήθιό τους, είναι η μελέτη των παθών του Κυρίου. Η ζώνη τους είναι η αποχή από τα σαρκικά πάθη. Τα υποδήματά τους, είναι η ταπείνωσις και η επίγνωσις της ασθένειάς τους. Η ασπίδα, δηλαδή το καλκάνι τους, είναι η υπομονή στους πειρασμούς και η απομάκρυνσις της αμέλειας. Η μάχαιρα, που κρατάνε από το ένα χέρι, είναι η ιερά προσευχή, τόσο η λεγόμενη νοερά και προφορική, όσο και αυτή που γίνεται με την μελέτη. Και, τρίλογχο κοντάρι, που κρατούνε από το άλλο χέρι, είναι το να μη κάνουν συγκατάθεσις στο πάθος, που τους πολεμεί, να το διώχνουν με οργή και να το μισούν και να το συχαίνωνται από την καρδιά τους. Τροφή τους, από την οποία παίρνουν για να δυναμώνουν εναντίον των εχθρών, είναι η συνεχής μετάληψις της θείας Κοινωνίας, τόσο της θείας μυσταγωγίας του θυσιαστηρίου, όσο και της νοεράς, και αέρας φωτεινός και ανέφελος, μέσα από τον οποίο βλέπουν από μακριά τους εχθρούς, είναι η παντοτινή γύμνασις του νού στο να γνωρίζη σωστά τα πράγματα και η παντοτεινή γύμνασις της θελήσεως, στο να θέλη μόνον να ευαρεστή το Θεό, και η ειρήνη της καρδιάς και η ησυχία.
Εδώ, εδώ σε αυτόν τον Αόρατο Πόλεμο, ή να πούμε καλύτερα, σε αυτόν τον Πόλεμο του Κυρίου, μαθαίνουν οι στρατιώτες του Χριστού τις διαφόρες απάτες, τις κάθε είδους μηχανοραφίες, τα δύσκολα στρατηγήματα και τις τέχνες που μεταχειρίζονται εναντίον αυτών οι νοητοί εχθροί μέσα από τις αισθήσεις, μέσα από την φαντασία, μέσα από την στέρησι της ευλάβειας και μάλιστα, μέσα από τις τέσσερες προσβολές, που φέρνουν τον καιρό του θανάτου, της απιστίας, λέω, της απογνώσεως, της κενοδοξίας και της μεταμορφώσεώς των σε φωτεινούς Αγγέλους. Και στη συνέχεια, μελετάνε και αυτοί, Πως να λύνουν και να αντιπολεμούν, αυτές τις μηχανές των εχθρών. Και εδώ διδάσκονται, ποιά τάξι και ποιό νόμο πρέπει να κρατούν και πόσο γενναία να πολεμούν. Και για να πω με συντομία, από το βιβλίο αυτό κάθε άνθρωπος που αγαπά την σωτηρία του, μαθαίνει Πως να νικήση τους αόρατους εχθρούς του, για να αποκτήση κούρση και θησαυρούς, δηλαδή αρετές θείες και αληθινές και για να πάρει βραβείο και στεφάνι αμαράντινο, το οποίο είναι η ένωση με το Θεό και στο τωρινό αιώνα και στο μέλλοντα.
Δεχθείτε λοιπόν αυτό το βιβλίο, φιλόχριστοι αναγνώστες, με χαρά και ευνοϊκά και μάθετε από αυτό την τέχνη του Αόρατου Πολέμου· φροντίστε όχι μόνο να πολεμήτε απλά, αλλά να πολεμήτε και νόμιμα και όπως πρέπει, για να στεφανωθήτε. Επειδή, κατά τον Απόστολο «εάν και αθλήται κανείς, δεν στεφανώνεται, αν δεν αθλήση νόμιμα» (Β´ Τιμόθ. 5)». Εξοπλισθήτε με τα όπλα που σάς διδάσκει, για να θανατώσετε με αυτά τους νοητούς και αόρατους εχθρούς σας, οι οποίοι είναι τα πάθη που φθείρουν την ψυχή και οι δαίμονες που είναι οι δημιουργοί αυτών των παθών. «Ντυθήτε την πανοπλία του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθήτε στα τεχνάσματα του διαβόλου» (Εφεσ. 3,10). Να θυμάστε ότι υποχεσθήκατε στο άγιο βάπτισμα ότι απαρνήσθε και πολεμάτε τον σατανά και όλα τα έργα του και κάθε λατρεία του και κάθε αμαρτία του, τα οποία έργα του είναι αυτά της φιληδονίας, της φιλοδοξίας και της φιλαργυρίας και τα υπόλοιπα πάθη. Οπότε και να αγωνίζεστε, όσο μπορείτε, για να κατατροπώσετε, για να τον ντροπιάσετε και για να τον νικήσητε με όλη σας την τελειότητα. Ποιά δε είναι η πληρωμή και ο μισθός, που έχετε να πάρετε για αυτή τη νίκη σας; Πολύς και μεγάλος. Και ακούστε αυτό αυτολεξεί από το ίδιο το στόμα του Κυρίου, οπού μας το υπόσχεται στην Ιερή Αποκάλυψι. «Σε όποιον νικήσει θα του δώσω να φάη τον καρπό από το δένδρο της ζωής, που βρίσκεται στον παράδεισο του Θεού μου» (κεφ. 2,7). «Τόν νικητή δεν θα τον πειράξη ο δεύτερος θάνατος» (Αποκ. 2,11). «Σε όποιον νικήση θα του δώσω από το κρυμμένο μάννα» (Αποκ. 2,17). «Στο νικητή θα του δώσω την εξουσία που κι εγώ πήρα από τον Πατέρα μου κι ακόμη θα του δώσω το άστρο το πρωινό» (Αποκ. 2,28). «Τόν νικητή θα τον ντύση ο Θεός με τα λευκά ρούχα της νίκης· δεν θα διαγράψω το όνομά του από το βιβλίο της ζωής και θα τον αναγνωρίζω ως δικό μου μπροστά στον Θεό και τους αγγέλους του» (Αποκ. 3,5). «Τόν νικητή θα τον κάνω στύλο στο ναό του Θεού μου» (Αποκ. 3,12). «Τόν νικητή θα τον βάλω να καθίση μαζί μου στον θρόνο μου» (Αποκ. 3,21). «Ο νικητής θα τα κληρονομήση όλα, κι εγώ θα είμαι Θεός του κι αυτός παιδί μου» (Αποκ. 21,7).
Βλέπετε αξιώματα; βλέπετε μισθούς; βλέπετε το οκταπλάσιο αυτό στεφάνι, το οποίο είναι γεμάτο άνθη και αμαράντινο, αλλά πολλά περισσότερα στεφάνια θα σάς πλέξουν αδελφοί, αν νικήσετε τον διάβολο· σε αυτό λοιπόν μαθητεύετε, στο να αγωνίζεστε και να εγκρατεύεστε «για να μη πάρη κανένας το στεφάνι σας» (Αποκαλ. 3,11). Γιατί, είναι αλήθεια, ότι είναι ντροπή μεγάλη, εκείνοι μεν που αγωνίζονται στους σωματικούς και εξωτερικούς αγώνες και στα πένταθλα να εγκρατεύωνται από όλα, για να πάρουν ένα φθαρτό στεφάνι από αγριελιά, ή σέλινο ή από κλαδί κουκουναριάς, ή φοινικιάς ή δάφνης ή μυρσίνης ή κάποιου άλλου φυτού. Και εσείς που έχετε να πάρετε τέτοιο άφθαρτο στεφάνι, να περνάτε με αμέλεια και αδιαφορία την ζωή σας. Και ας σάς πείση σε αυτό ο Παύλος που λέει «Δεν γνωρίζετε ότι οι δρομείς όλοι τρέχουν στο στάδιο, ένας όμως λαμβάνει το βραβείο; Τρέχετε, λοιπόν κι εσείς έτσι, ώστε να κατακτήσετε το βραβείο. Οι αθλητές που ετοιμάζονται για τον αγώνα, υποβάλλονται σε κάθε είδους αποχή· εκείνοι για να λάβουν ένα στεφάνι που μαραίνεται, ενώ εσείς αμάραντο» (Α´ Κορινθ. 9,24).
Αυτή λοιπόν τη νίκη και τη λαμπρότητα αυτών των στεφανιών εύχομαι να απολαύσουμε· να θυμηθήτε, αδελφοί μου, να δεηθήτε στο Κύριο και για την συγχώρεσι των αμαρτιών εκείνου, που έγινε βοηθός σας αυτού του ωραίου, μέσα από το βιβλίο αυτής της εκδόσεως· πάνω από όλα, όμως, θυμηθήτε να σηκώσετε τα μάτια στον ουρανό, και να ευχαριστήσετε και να δοξάσετε τον Πρωταίτιο και Αυτοδίδακτο αυτής της νίκης Θεό και Αρχιστράτηγό σας Ιησού Χριστό, και ας λέγη ο καθένας προς αυτόν εκείνο που είπε ο Ζοροβάβελ «Από εσένα προέρχεται η νίκη.... Και η δόξα είναι δική σου, και εγώ δικός σου συγγενής» (Β´ Έσδρ. 59). Και αυτό του Προφήτη Δαβίδ «Σε σένα ανήκει, Κύριε, η μεγαλωσύνη, και η δύναμις, και το καύχημα, και η νίκη, και η εξομολόγησις, και η ισχύς» (Α´ Παραλειπ. 29,11). Τώρα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
